တစ္ခါက...အိမ္

တစ္ခါက “အိမ္”ဆိုတဲ့ အက္ေဆးတစ္ပုဒ္ကို ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါက ေရးခဲ့ဖူးတယ္...
တစ္ခါက အိမ္က ကၽြန္ေတာ္ျပန္အလာကို ခုထိ ေစာင့္ေနတုန္းပါပဲ...

---

“တစ္ခါက...အိမ္”

အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္။ အိပ္တန္းပ်ံငွက္ေတြကို ၾကည့္ရင္းအားက်မိတယ္။ ဘ၀မွာ မေသခ်ာျခင္းေတြသာ စနစ္တက်ေသခ်ာေနတာပဲမဟုတ္လား။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့အိပ္မက္ေတြပဲ တဲ့။ ေလွ်ာက္လိုက္ရတဲ့လမ္း၊ မက္လိုက္ရတဲ့အိပ္မက္ေတြ။ လမ္းေတြက ဆိုး အိပ္မက္ေတြက သိုးနဲ႕ ဒီလိုမ်ဳိး ၀ိုးတိုး၀ါးတားလမ္းမထက္ ႏိုးတ၀က္ အိပ္မက္မက္ရင္း ငါအိမ္မျပန္ႏိုင္ခဲ့တာ ၆ႏွစ္၆မိုး ႐ွိခဲ့ၿပီ။

တစ္ခါကအိမ္ကို တမ္းတမိတယ္။ တစ္ခါကအိမ္ရဲ႕ညမွာ ဖေယာင္းတိုင္ဟာ အသက္။ တစ္ခါကအိမ္ရဲ႕ညမွာ ျခင္ဆိုတာ ဗီလိန္။ တစ္ခါကအိမ္ရဲ႕ညဟာ ေခြးအူသံေတြကို သံေခ်ာင္းေခါက္သံျပင္းျပင္းနဲ႕ ေရာေမႊထားတယ္။ တစ္ခါကအိမ္ရဲ႕ညမွာ လမင္းကို ေငးရင္း ေတြးခ်င္ရာေတြး ေရးခ်င္ရာေရးခဲ့ဖူးတယ္။ တစ္ခါကအိမ္ရဲ႕ညဟာ ဆရာထင္လင္းဘာသာျပန္တဲ့ စာေရးဆရာ ကမူးရဲ႕ စည္းအျပင္ကလူ လိုပဲ။

တစ္ခါကအိမ္မွာ အေၾကြး၀ယ္ကတ္မ႐ွိဘူး။ ေအတီအမ္မ႐ွိဘူး။ ကြန္ပ်ဴတာမ႐ွိဘူး။ အင္တာနက္မ႐ွိဘူး။ မ႐ွိျခင္းေတြသာ အျပည့္အသိပ္႐ွိတယ္။ တစ္ခါကအိမ္ကို သြားတဲ့လမ္းဟာ ဖုန္ထူတယ္။ ခ်ဳိင့္ေပါတယ္။ တစ္ခါကအိမ္ဟာ ေဘးပတ္၀န္းက်င္က အိမ္ေတြနဲ႔စာရင္ အေတာ္ေလးႀကီးတာကို ဂုဏ္ယူရမလုိပါပဲ။ တစ္ခါကအိမ္ကို အိမ္ငွားေတြက အတင္းအၾကပ္အပိုင္စီးခဲ့တယ္။ တစ္ခါကအိမ္မွာ ငါ့အဘိုးေနခဲ့တယ္။ ငါ့အဘြားေနခဲ့တယ္။ တစ္ခါကအိမ္မွာ ငါ့အေဖေနခဲ့တယ္။ ငါ့အေမေနခဲ့တယ္။ တစ္ခါကအိမ္မွာ ငါဘာလို႔ မေနဘဲ အေ၀းေျပးထြက္ခဲ့ရတာလဲ။ ဒီေမးခြန္းကို မေမးနဲ႔။ တခ်ဳိ႕ေမးခြန္းေတြဟာ ျပန္ေျဖဖို႔မလိုအပ္ဘူး။ တခ်ဳိ႕ေမးခြန္းေတြဟာ နတ္ႀကီးတယ္။ တခ်ဳိ႕ေမးခြန္းေတြက အႏၲရာယ္ႀကီးတယ္။

တစ္ခါကအိမ္မွာ မျမင္ခ်င္တဲ့သူေတြ မဖယ္မခ်င္း မျပန္ခ်င္ဘူး။ တစ္ခါကအိမ္ကို ငါစြန္႔ပစ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခါကအိမ္ကို ငါထားၿပီးထြက္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခါကအိမ္ကို ျပန္ျပင္ေဆာက္ဖို႔ အိပ္မက္ေတြေနာက္ကို တေကာက္ေကာက္ေလွ်ာက္လိုက္ခဲ့တာ ငါတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူး။ ငါ့ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြအားလံုး။ တစ္ခါကအိမ္ကို ဘယ္ေတာ့ျပန္ျဖစ္မလဲေမးရင္ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ခ်က္ခ်င္းျပန္ခ်င္တာေပါ့လို႔ ေျဖမိမယ္။ ဒါေပမယ့္ မျဖစ္ႏိုင္တာ သိေနေတာ့ ခက္တယ္။ ပညာမတတ္ရင္အႏၴရာယ္႐ွိသလို ပညာတတ္လြန္းရင္လည္း အႏၲရာယ္႐ွိတယ္ ဆိုၿပီး ၾကားဖူးတယ္။ မသိမျမင္မၾကားျခင္းဒုကၡထက္ သိျမင္ၾကားျခင္းဒုကၡက ပိုဆိုးလိမ့္မယ္။ အမွန္တရားဆိုတာ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး စြတ္ေအာ္ေနလို႔ရတဲ့အရာ မဟုတ္ဘူး။ အမွား (သို႔မဟုတ္) အမွန္ကို ေ႐ြးပါဆိုတာ ဟိုးပေ၀သဏီက အေတြးအေခၚအေဟာင္းႀကီးပါ။ တစ္ခါကအိမ္ဟာ အဲဒီလို အေတြးအေခၚေဟာင္းႀကီးေတြၾကားမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနပံုမရဘူး။ မတတ္သာလို႔သာေပါ့။

အေမကေျပာဖူးတယ္။ သားတို႕လက္ထက္မွာ တစ္ခါကအိမ္ ကို ျပန္ျပင္ေဆာက္ဖို႕ ႀကိဳးစားပါတဲ့။

တစ္ခါကအိမ္ကေတာ့
ပိန္းပိတ္ေနတဲ့အေမွာင္ထုေအာက္မွာ
မလႈပ္မယွက္
ၿငိမ္သက္စြာ...။

၂၅ မတ္လ၊ ၂၀၀၅

+++တစ္ခါကအိမ္ကို လြမ္းဆြတ္ၾကသူမ်ားအားလံုးကို ရည္႐ြယ္ပါသည္။+++