မိုးမ်ား႐ြာပါေစ

ပူေလာင္ေျခာက္ေသြ႕တဲ့ရက္စြဲေတြၾကား
ဖ်ားနာျခင္းကို လက္ျပခ်င္တာ မဆန္းဘူး
တုတ္တခ်က္ ဓားတျပက္
လွ်ပ္စီးေတြက လက္ကနဲ လက္ကနဲ..
ထံုးစံအတိုင္း လမ္းေပၚမွာ ခ်ဳိင့္ခြက္ေတြ
ေခါက္႐ိုးက်ဳိးေနတဲ့ စကားေတြ ေျပာၾကဆိုၾက
ေထာင္းလေမာင္းေၾကေနတဲ့ အေတြးအေခၚေတြ ေရးၾကေမွ်ာ္ၾက
လြယ္ထားတဲ့ စိတ္ဓားတစ္လက္ကို ကဗ်ာေပၚ တင္ေသြးၾကနဲ႔
ဟိုမွာ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ခ်ိတ္ဆြဲထားတာက
ကမၻာဦးလူရဲ႕ေၾကာက္စိတ္ေတြပါ

မသြားခဲ့ဘူး.. ဒါေပမယ့္ ထားခဲ့တယ္
မေလွ်ာက္ခဲ့ဘူး .. ဒါေပမယ့္ ေရာက္ခဲ့တယ္
မျဖစ္ခဲ့ဘူး.. ဒါေပမယ့္ ျခစ္ခဲ့တယ္
ဆင္းရဲမြဲေတျခင္းကို
တစ္ဘ၀စာ မလိုခ်င္ဘဲ ကန္ထ႐ိုက္ဆြဲခဲ့တဲ့
လူေပါင္း သန္းငါးဆယ္ရဲ႕ ဘ၀ေတြေလ
မိုးေတြကေတာ့
တစ္ခါဆို တစ္ခါမွ
အားနာပါးနာ မ႐ြာခဲ့ဘူး မဟုတ္လား။ ။

ညီမင္းႏိုင္