ခြင့္

ျမန္မာႏွစ္ကူးျပန္ခ်င္ပါတယ္ဆိုၿပီး အလုပ္မွာ ခြင့္တင္ထားတာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိၿပီဗ်။ အခုထိ ဘာမွေရေရရာရာ အေၾကာင္းမျပန္ဘူး။ ခြင့္ရက္ကလည္း အမ်ားႀကီး မယူပါဘူး။ ၇ ရက္တည္း ခြင့္တင္တာပါ။ ဒါကို မ်ားတယ္ တစ္ရက္ေလ်ာ့ၿပီး တင္ပါဆိုၿပီး ေစ်းဆစ္လို႔ မျပန္ရတာထက္စာရင္ ေတာ္ေသးရဲ႕လို႔ ေတြးၿပီး မေက်မနပ္နဲ႔ ၆ ရက္တည္း ခြင့္တင္လိုက္ရတယ္။ ခြင့္ရခဲ့ရင္ေတာင္ သႀကၤန္အႀကိဳေန႕မွ ျပန္ရမွာ။

အလုပ္မွာလုပ္စရာေတြ အရမ္းမ်ားေနလို႔ မျပန္ပါနဲ႔ ဆိုရင္လည္း တစ္မ်ဳိးေပါ့ဗ်ာ။ အခုဟာက မတင္မက်နဲ႔။ ေကာင္မေလးဆီက ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ အေျဖကို ရဖို႔ တဂ်ီဂ်ီနဲ႔ ေတာင္းေနရသလိုပဲ။ လုပ္စရာေတြကို အခ်ိန္ဇယားနဲ႔ အမီျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးထားရက္နဲ႔ တမင္သက္သက္ညစ္ေနတာ။ အမွန္က ျမန္မာျပည္ ၆ရက္ ျပန္မယ့္အတြက္ အဲဒီရက္ေတြအတြက္ အလုပ္မွာ လုပ္စရာရွိတာေတြကို ႀကိဳလုပ္ထားၿပီးသား။ အဲဒါကို ခြင့္ေပးမွာလိုလို ခြင့္မေပးဘူးလိုလို ဘာလိုလိုညာလိုလို လုပ္ေနတာေတာ့ ဘယ္ေကာင္းမလဲ။

ဒါပဲ.. သူမ်ားလက္ေအာက္လုပ္ရတယ္ဆိုတာ။ ကိုယ္ပိုင္အလုပ္ မလုပ္ႏိုင္ေသးသေရြ႕ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ သူတို႔မ်က္ႏွာၾကည့္ေနရတဲ့ ဘ၀ေတြပဲ။ တခါတေလေလာက္ “အင္း.. ျမန္မာျပည္ျပန္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးေလး ဘာေလး လုပ္ရင္ေကာင္းမယ္” လို႔မ်ား ရန္ကုန္က မိဘေတြကို ဖုန္းေျပာျဖစ္တဲ့အခါ ေျပာမိရင္.. “ဘာ ျပန္လုပ္မွာလဲ” တဲ့။ “ျမန္မာျပည္ ျပန္မေနနဲ႔” တဲ့။ အဲလိုေပါ့ဗ်ာ.. ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ႀကိဳဆိုၾကပါတယ္။

ဘယ္သူ႔ဆီက ဘာအတြက္မွ ခြင့္ေတာင္းစရာ မလိုဘဲ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာလုပ္ခြင့္ရတဲ့ဘ၀ကို ဘယ္ေတာ့မွ ေရာက္မလဲ.. ။ အခုေတာ့ ဒီႏွစ္သႀကၤန္ျပန္လည္ဖို႔ ခြင့္မရဘူးဆိုရင္ … သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ပဲ ထပ္တလဲလဲ ေအာ္ဆိုမိေတာ့မွာ..

“~~ဆံုႏိုင္ခြင့္ေလး~~တမ္းတမိတယ္~~ဘယ္ေတာ့လဲ~~”