“အသိ”
ရက္ရာဇာေတြ မ်က္ႏွာမသစ္ၾကေသးဘူး
ပင္လယ္တစ္ခုစာ စိတ္ပါလက္ပါ ကြန္ပစ္ဖမ္းခဲ့တာယံု
နတၳိငါးေတြ ေတာင္ပံုရာပံုမိတယ္
ျပကၡဒိန္ေတြ ဆုတ္ၿဖဲရင္း
တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔ စုတ္ၿပဲခဲ့တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ
ေနပူက်ဲအက္အက္ထဲ ျဖန္႔ႀကဲထားဖို႔လိုပါသလား
ဖ်ားတယ္ နာတယ္ဆိုတာ
ကိုယ္အပူ႐ွိန္တက္မွ မဟုတ္ဘူး
စိတ္အပူ႐ွိန္တက္ရင္လည္း ျဖစ္တတ္တယ္
အိပ္ေနရင္ အားလံုးကို ေမ့သြားေရာတဲ့
အိပ္မက္ဆိုးေတြအေၾကာင္း သူေကာင္းေကာင္းသိလိုက္ပံုမရဘူး
ကမူးရဲ႕ စည္းအျပင္ကလူကို ခံစားတတ္ဖို႔
ခင္ဗ်ား စည္းအထဲမွာ ရပ္ေနလို႔ မရဘူး
ေနာက္မဆုတ္ဘူးခ်ည္း ႀကံဳးေအာ္မေနနဲ႔
ေ႐ွ႕တိုးဖို႔ ႐ုန္းေနလည္း တစ္လက္မမွ မေ႐ြ႕ေတာ့ဘူး
တန္ဖိုးတစံုတရာ ကပ္မထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္အတြက္
ဘုရားသခင္ဟာ စိတ္နယ္လြန္တြန္းအားတစ္ခု မဟုတ္ေတာ့ဘူး
ခ်စ္သူရဲ႕ မ်က္ရည္တစ္စက္ႏွစ္စက္ကို ႏွစ္သိမ့္ဖို႔
မနက္ျဖန္ဟာ ႏွစ္ခ်ဳိ႕ပန္းတိုင္ေတြထဲ နစ္မြန္း
အစြန္းေရာက္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယံုၾကည္မႈဆိုတာေတြလည္း မ႐ွိေတာ့ဘူး
ဒုကၡေဗဒကို ဆည္းပူးရတာ အစာမေၾကဘူးထင္ရင္
ဘ၀ကို သင္႐ိုးကုန္ သင္မေနေတာ့ဘူး
ျဖတ္လမ္းဆိုတာ
အတက္လမ္းလား အတက္ၾကမ္းသလား
လာၾက
မိုးခါးေရခ်ဳိေသာက္ရေအာင္။ ။
ေခလြန္း
နံနက္ ၁ နာရီ ၃၂မိနစ္
၉ ရက္၊ ဇူလိုင္လ၊ ၂၀၀၇
Jul 9, 2007
အသိ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
ထံုးစံအတိုင္း စကားလံုးေတြ လွတယ္ ညီညီ ။
ဒုကၡေဗဒကို ဆည္းပူးရတာ အစာမေၾကဘူးထင္ရင္
ဘ၀ကို သင္႐ိုးကုန္ သင္မေနေတာ့ဘူး
ျဖတ္လမ္းဆိုတာ
အတက္လမ္းလား အတက္ၾကမ္းသလား
လာၾက
မိုးခါးေရခ်ဳိေသာက္ရေအာင္။ ။ <<< အဲဒီစကားလံုးေတြ အႀကဳိက္ဆံုးပဲ။
Post a Comment