အဲလ္ဘတ္ကမူးေရးတဲ့ စည္းအျပင္ကလူ (Outsider) အေၾကာင္းေရးမွာ မဟုတ္သလို ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ကိုၿဖိဳးရဲ႕ စည္းအျပင္ကလူ ဆိုတဲ့ ဘေလာ့နဲ႔လည္း မသက္ဆိုင္ပါဘူး။ လက္႐ွိ အလုပ္က အေၾကာင္းအရာေလး တခ်ဳိ႕ကို ေရးခ်င္တာပါ။ တခါက စီေဘာက္စ္မွာ အလုပ္အေၾကာင္းေတြ ေရးပါလားဆိုၿပီး တစ္ေယာက္က အႀကံေပးဘူးတယ္။ ေရးဖို႔ စိတ္ကူး႐ွိခဲ့ေပမယ့္ အေၾကာင္းမတိုက္ဆိုင္လို႔ မေရးျဖစ္ဘူး ဆိုပါေတာ့။
၂၀၀၇ ဇူလိုင္လ ၁၁ ရက္မွာ ဒီအလုပ္ကို စ၀င္ခဲ့ေတာ့ အခုဆို ဘာလိုလိုနဲ႔ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ႐ွိပါၿပီ။ Job Title ကေတာ့ System Analyst ေပါ့။ ၆ ႏွစ္ေလာက္ စကၤာပူမွာ အလုပ္ လုပ္ဖူးခဲ့သမွ် အေတြ႕အႀကံဳအရေတာ့ Software Developer ျဖစ္ျဖစ္၊ Software Engineer ျဖစ္ျဖစ္၊ System Analyst ျဖစ္ျဖစ္ သံတူေၾကာင္းကြဲ အမည္သာကြဲေပမယ့္ လုပ္ရတာကေတာ့ သိပ္မကြာလွပါဘူး။ လုပ္သက္မ်ားရင္ ကုမၸဏီ ခပ္ေသးေသးမွာ လုပ္တဲ့အခါ Senior ရာထူး ရတတ္ၿပီး ကုမၸဏီႀကီးေတြမွာေတာ့ ေတာ္႐ံုနဲ႔ Senior ေပးေလ့ မ႐ွိပါဘူး။ အခုအလုပ္မွာလည္း စကၤာပူက အိုင္တီအလုပ္တို႔ ထံုးစံအတိုင္း ကန္ထ႐ိုက္ (contract) နဲ႔ လုပ္ရတာပါ။ အလုပ္မ၀င္ခင္ကေတာ့ ၆လ ကန္ထ႐ိုက္မို႔ မလုပ္ခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေအးဂ်င့္က ၆လေလာက္ လုပ္ၿပီးရင္ အၿမဲတမ္း၀န္ထမ္း (Permanent Staff) ေျပာင္းခ်င္ ေျပာင္းလိမ့္မယ္လို႔ မက္လံုးေပးတာရယ္ ရမယ့္ လခက ကိုယ္မွန္းထားသေလာက္ ျဖစ္ေနတာရယ္ေၾကာင့္ ၀င္လုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ကို အင္တာဗ်ဴးလုပ္ခဲ့တဲ့ ပေရာဂ်တ္မန္ေနဂ်ာနဲ႔ကလည္း အေတာ္ေလး အဆင္ေျပပါတယ္။ သူက မေလး႐ွားမွာ ေမြးတဲ့ တ႐ုတ္အမ်ဳိးသားပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က Client ရဲ႕ ႐ံုးမွာ အဖြဲ႕လိုက္လာၿပီး လုပ္ရတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုပဲ HP ၊ Accenture ၊ Avanade ၊ NCS စတဲ့ အျခား IT Vendor ေတြလည္း ႐ွိပါတယ္။ ပေရာဂ်တ္ မန္ေနဂ်ာကေတာ့ ကိုယ့္ကို ကန္ထ႐ိုက္နဲ႔ လုပ္ေနတဲ့လူဆိုၿပီး ခြဲျခား ဆက္ဆံတာမ်ဳိး မ႐ွိပါဘူး။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ အဖြဲ႕ထဲမွာ အတူ အလုပ္လုပ္တဲ့ အိႏၵိယအမ်ဳိးသမီး ႏွစ္ေယာက္ရယ္က ကန္ထ႐ိုက္နဲ႔ လုပ္ၾကတဲ့သူေတြပါ။ ေနာက္ေတာ့ ပေရာဂ်တ္ မန္ေနဂ်ာက OCBC ဘဏ္ကို အလုပ္ေျပာင္းသြားတယ္။ အတူ လုပ္ခဲ့တဲ့ အိႏၵိယအမ်ဳိးသမီးကလည္း JP Morgan မွာ အၿမဲတမ္း၀န္ထမ္း အေနနဲ႔ အလုပ္ရသြားေတာ့ ေျပာင္းသြားတယ္။
ပေရာဂ်တ္ မန္ေနဂ်ာအသစ္က အမ်ဳိးသမီးပါ။ လူမႈေရးနားမလည္သလို အလိုက္ကန္းဆိုးလည္း မသိပါဘူး။ သူ႔အတြက္ အလုပ္ၿပီးဖို႔က လိုရင္းပါ။ တျခား ကိစၥ ေတြကို လူသားဆန္ဆန္ သိပ္မေတြးပါဘူး။ သူေရာက္လာၿပီးကတည္းက တစ္ဖြဲ႕လံုးဟာ အဖြဲ႕ငယ္ေလးေတြ ကြဲသြားတယ္။ ပေရာဂ်တ္ မန္ေနဂ်ာ အသစ္က စလံုး (စကၤာပူႏိုင္ငံသား) ဆိုေတာ့ အျခား စလံုး အမ်ဳိးသမီး ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ပဲ အဖြဲ႕က်ေလ့႐ွိတယ္။ သူ ေျပာင္းလာကာစက ေန႔လည္စာကို တစ္ဖြဲ႕လံုး အတူသြားစားၾကတဲ့အခါ ဘာစကားမွ မေျပာဘဲ ၿငိမ္ေနပါတယ္။ သူက ဘာမွ မေျပာဘဲေနေနေတာ့ က်န္တဲ့သူေတြက ဘာအသံမွ မထြက္ေတာ့ဘူး။ ေျပာင္းလာကာစ နည္းနည္း႐ွိန္ေနေသးလို႔လားလို႔ ထင္မိေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းလည္း အဲလိုပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ဖြဲ႕လံုးအတူ ေန႔လည္စာ သြားစားတယ္ ဆုိတာ အေတာ့္ကို နည္းသြားၿပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သြားစားျဖစ္တာ မ်ားလာတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေန႔လည္စာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ကုမၸဏီတူေပမယ့္ အျခား အဖြဲ႕တစ္ခုက အိႏၵိယအမ်ဳိးသား တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ပတ္ကို တစ္ခါ ႏွစ္ခါေလာက္ သြားစားျဖစ္တယ္။ သူကလည္း ႏိုင္ငံေရး စိတ္ပါေတာ့ သူနဲ႔ ေန႔လည္စာ အတူစားၾကတဲ့အခါ စားရင္းေသာက္ရင္း ႏိုင္ငံေရး အေၾကာင္းေတြ၊ ကမၻာ့ေရးရာေတြခ်ည္း ေျပာေနမိတာပဲ မ်ားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႕မွာ ႐ွိတာမွ လူ ၇ ေယာက္ထဲကို အိႏၵိယအုပ္စု ၊ စလံုးအုပ္စုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း ျမန္မာ ဆိုၿပီး သံုးစု ကြဲသလို ျဖစ္လာတယ္။ အိႏၵိယအမ်ဳိးသား ႏွစ္ေယာက္ကလည္း အားအား႐ွိ ေဆးလိပ္ဆင္းေသာက္မယ္ ဆိုတာခ်ည္းပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေဆးလိပ္လည္း မေသာက္တတ္ ေန႔လည္စာလည္း အတူ ထြက္မစားျဖစ္ၾကေတာ့ အလုပ္ကိစၥက လြဲရင္ စကားအပို မေျပာျဖစ္ေတာ့ဘူး။ တခါတခါ အလုပ္ပါးတဲ့ ရက္၊ ေရးထားတဲ့ ပ႐ိုဂရမ္ေတြကို User ေတြ အဆင္ေျပမေျပ စစ္ေနတုန္း ေစာင့္ေနရတဲ့ရက္ေတြမွာဆို မနက္ ႐ံုးလာ၊ သတင္းဖတ္၊ အီးဘြတ္ခ္ေလး ဘာေလးဖတ္၊ ေန႔လည္စာ တစ္ေယာက္တည္း သြားစား၊ ဘေလာ့ဂ္ေတြ ဖတ္၊ ဘေလာ့ဂ္ေရး၊ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ပတ္သက္တာေလးေတြ ေလ့လာစရာ ႐ွိတာ ေလ့လာ၊ ညေန အိမ္ျပန္နဲ႔ တစ္ေန႔လံုး ဘယ္သူနဲ႔မွ စကားတစ္ခြန္းေတာင္ မေျပာျဖစ္ဘူး။ ပေရာဂ်တ္ မန္ေနဂ်ာကလည္း လုပ္စရာ႐ွိရင္ အီးေမးလ္ ပို႔ထားေသးတယ္။ အဲဒီ အီးေမးလ္ကို မစစ္မိရင္ သူခိုင္းထားတာကို မလုပ္ေသးဘူးလား ဘာလုပ္ေနလဲ ဆိုၿပီး ရစ္ဦးမယ္။ အမွန္က သူထိုင္တဲ့ ေနရာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္တဲ့ ေနရာက ၁ ကိုက္ေလာက္ပဲ ကြာမယ္။ အဲဒါကို လွမ္းေျပာရင္ ရသားနဲ႔ မေျပာဘူး။ ဒီအလုပ္မွာ လုပ္ရတာ အေတာ့္ကို စိတ္ပ်က္မိတယ္။
အဲဒီလို စည္းအျပင္ကို ေရာက္ေနသလို ခံစားမိေစတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုလည္း ႐ွိေသးတယ္။ အလုပ္၀င္ၿပီး ၄ လ ေလာက္အၾကာမွာ ကၽြန္ေတာ့္ ေမြးေန႔ ေရာက္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႕မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ ေမြးေန႔႐ွိတယ္ ဆိုရင္ ေမြးေန႔ကတ္တစ္ခု အေပၚမွာ အားလံုး ဆုေတာင္းေတြ ေရး နာမည္ေတြ ထိုးနဲ႔ လုပ္ေလ့ ႐ွိတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ ေအာက္တိုဘာထဲမွာ ေမြးတဲ့သူ ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ဆုေတာင္း ေရးခိုင္းလို႔ ေရးေပးခဲ့ရေသးတယ္။ သူမ်ားေတြအတြက္ ဆုေတာင္းေတြ ကတ္ေပၚမွာ ေရးေပးခဲ့ရေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ ေမြးေန႔မွာ ဘာတစ္ခုမွ မရခဲ့ဘူး။ ဘာလဲ။ ကန္ထ႐ိုက္နဲ႔ လုပ္တဲ့ လူမို႔ ဒီလို လုပ္တာလား။ ဒီကတ္ေလး တစ္ခု ပိုသံုးလိုက္လို႔ သူတို႔ ဘယ္ေလာက္မ်ား ကုန္က်သြားမလဲ။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဒဏ္ရာ ခပ္ျပင္းျပင္း တစ္ခု ရလိုက္တယ္။ ဘာမွေတာ့ မေျပာျဖစ္ဘူး။
အလုပ္မွာက အပတ္စဥ္ ၾကာသပေတးေန႔တိုင္း မနက္ ၉ နာရီမွာ အဖြဲ႕အစည္းအေ၀းလုပ္တယ္။ အဖြဲ႕ရဲ႕ နည္းပညာပိုင္း ေခါင္းေဆာင္က အလုပ္ကို အၿမဲ ေနာက္က်မွ လာတတ္တယ္။ ၾကာသပေတးေန႔ လုပ္တဲ့ အစည္းအေ၀းေတြမွာ တျခားသူေတြ အထူးသျဖင့္ စလံုးေတြ မေရာက္ေသးရင္ ၉ နာရီမွာ မစဘူး။ သူတို႔ ေရာက္မွ စတယ္။ နည္းပညာပိုင္း ေခါင္းေဆာင္ အိႏၵိယအမ်ဳိးသား ေနာက္က်တဲ့အခါ ပေရာဂ်တ္ မန္ေနဂ်ာက မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတယ္။ အဲ.. ကၽြန္ေတာ္မ်ား ေနာက္က်လို႔ကေတာ့ အစည္းအေ၀း မၿပီးခင္မွာ "အခုတေလာ တခ်ဳိ႕အဖြဲ႕သားေတြ အလုပ္ကို ေနာက္က်မွ လာတယ္။ အလုပ္ခ်ိန္က ၈ နာရီခြဲ ျဖစ္လို႔ အားလံုး အခ်ိန္မီ ေရာက္ေအာင္ လာၾကပါ" ဘာညာနဲ႔ ေစာင္းေျမာင္းၿပီး ေျပာေတာ့တာပဲ။ တခါကေတာ့ အျမင္ကတ္လို႔ တစ္ပတ္လံုး ၈ နာရီခြဲ အတိ ႐ံုးေရာက္ေအာင္ သြားပစ္လိုက္တယ္။ ဘယ္သူမွျဖင့္ မေရာက္ေသးဘဲနဲ႔။ ပေရာဂ်တ္ မန္ေနဂ်ာက ၈ နာရီ ၄၀ .. ၄၅ မိနစ္ေလာက္မွ လာတယ္။ သူ မေရာက္ခင္ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္ေနတာ သိသားပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွ အသိအမွတ္ျပဳတာမ်ဳိး မလုပ္ဘူး။ ရတယ္ေလ။ အဲဒီ ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္ ႐ံုးကို ၾကာသပေတးေန႔က လြဲရင္ အရင္ကအတိုင္းပဲ ၉ နာရီနဲ႔ ၉ နာရီခြဲၾကားပဲ ေရာက္ေအာင္ သြားေတာ့တယ္။ မေက်နပ္ဘူးလား။ မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ေဆာရီးပါပဲ။
အခု ပေရာဂ်တ္ မန္ေနဂ်ာ လက္ေအာက္မွာ လုပ္ေနရတာ အာဏာ႐ွင္လက္ေအာက္မွာ ေန ေနရသလိုပဲ။ ဘယ္လိုလုပ္လုပ္ အလုပ္ထဲ မေပ်ာ္ဘူး။ သူ ႐ံုးမလာတဲ႔ ေန႔ရက္မ်ဳိး၊ သင္တန္းသြားတက္ေနရတဲ့ ေန႔ရက္မ်ဳိးဆို တစ္ဖြဲ႕လံုး ဖရီး႐ိုက္ေတာ့တာပဲ။ စိတ္လည္း အေတာ္ေလး ေပါ့ပါးတယ္။ ဒီ ပေရာဂ်တ္ မန္ေနဂ်ာရဲ႕ ျပႆနာက မခ်ီးက်ဴးတတ္တာပဲ။ ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲတာ ျဖစ္ျဖစ္ ေျဖ႐ွင္းေပးလိုက္တဲ့အခါ ေၾသာ္.. အင္း အင္းနဲ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တတ္တယ္။ အမွားမ်ား လုပ္မိလို႔ကေတာ့ ေျပာမဆံုးေတာ့ဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ လကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို တာ၀န္ေပးထားတဲ့ အလုပ္အျပင္ တစ္ဖြဲ႕လံုးက ေရးထားတဲ့ PL/SQL Script ေတြကို ဆာဗာေပၚ မေျပာင္းခင္ စစ္ေပးၿပီး ဘယ္မွာ မွားေနသလဲ ဆိုတာ ျပေပးတဲ့ Utility တစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ ထပ္ေရးရတယ္။ ခပ္လြယ္လြယ္ မဟုတ္ဘူး။ အေတာ္ေလး အားစိုက္ ေရးခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွ appreciate မလုပ္လာဘူး။ လုပ္စရာ အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္တာ ဘာမွ ခ်ီးမြမ္းစရာ မလိုဘူးထင္ေနလား မေျပာတတ္ဘူး။ ဟိုဟာေလး ထည့္ရင္ ပိုေကာင္းမယ္ .. ဒီဟာေလး ထပ္လုပ္ႏိုင္ရင္ ပိုေကာင္းမယ္ လုပ္ေသးတာ။ တျခား အလုပ္ေတြ ပိေနတဲ့ မလုပ္ႏိုင္သေယာင္ မသိခ်င္ေယာင္ဘဲ ေဆာင္ေနလိုက္တယ္။ လုပ္ေပးလည္း ဘာထူးဦးမွာလဲ။ လခရလို႔ အလုပ္ လုပ္ေနတယ္ ဆိုတာ မွန္ေပမယ့္ ေစတနာ မပါေအာင္ လုပ္တာ ကၽြန္ေတာ္မွ မဟုတ္ဘဲေလ။
အလုပ္ ကန္ထ႐ိုက္ ၆လ ျပည့္ခါနီးေတာ့ ေမးတယ္။ ငါ့ကို ထပ္တိုးမွာလား။ ဘယ္ေတာ့ အၿမဲတမ္း၀န္ထမ္း ေျပာင္းေပးမလဲဆိုေတာ့ ပ႐ိုဂရမ္မန္ေနဂ်ာက ေနာက္ထပ္ ၆ လ ထပ္တိုးၿပီး ၾကည့္တာေပါ့တဲ့။ ၁ ႏွစ္ မျပည့္ေသးဘဲ အၿမဲတမ္း၀န္ထမ္း မေျပာင္းခ်င္ေသးဘူးဆိုေတာ့ အိုေကေပါ့။ တစ္ႏွစ္ျပည့္ေအာင္ေတာ့ လုပ္လိုက္ဦးမယ္ ဆိုၿပီး ၆လ ထပ္တိုး လိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူ အလုပ္လုပ္တဲ့ အိႏၵိယအမ်ဳိးသမီးက အၿမဲတမ္း၀န္ထမ္း ျဖစ္သြားၿပီ။ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ဖြဲ႕လံုးမွာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း ကန္ထ႐ိုက္နဲ႔ လုပ္တဲ့သူေပါ့။ စည္းအျပင္မွာ ေရာက္ေနတာ ေသခ်ာေနၿပီေပါ့ေလ။ ကၽြန္ေတာ့္ ေနာက္ ၂ လ ေလာက္ ေနာက္က်ၿပီး အလုပ္၀င္တဲ့ စလံုး အမ်ဳိးသမီးကိုေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္က အၿမဲတမ္း ၀န္ထမ္း ေျပာင္းေပးလိုက္မွန္းေတာင္ မသိပါဘူး။ အဟား.. Foreign Talent ဆိုေတာ့ စိတ္က မေလ်ာ့ေသးဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္အလွည့္ေတာ့ ေစာင့္ရဦးမွာေပါ့ေလ။ အဲ.. ၁ ႏွစ္ ျပည့္ျပန္ေတာ့လည္း အၿမဲတမ္း၀န္ထမ္း မေျပာင္းေသးျပန္ဘူးတဲ့။ ေနာက္ထပ္ ၆ လ ပဲ ထပ္တိုးမယ္ လုပ္လာျပန္ေရာ။ ဒီတခါေတာ့ ပေရာဂ်တ္မန္ေနဂ်ာရဲ႕ စနက္ဆိုေတာ အေတာ္ေလး ေသခ်ာသေလာက္ ႐ွိသြားၿပီ။ သူ အေကာင္းမေျပာေပးလို႔ကေတာ့ ပ႐ိုဂရမ္မန္ေနဂ်ာက ဘယ္လုပ္ေပးလိမ့္မလဲ။ အဲဒါနဲ႔ ေအးဂ်င့္ကို အၿမဲတမ္း၀န္ထမ္း ေျပာင္းမေပးေသးတဲ့အတြက္ လခ တိုးမေပးရင္ ထြက္ေတာ့မယ္ ဘာညာ လုပ္ေတာ့မွ လခ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္းတိုးတယ္။ ဟူး.. တကယ့္ကို မလြယ္ဘူး။ ထြက္မယ္။ ကန္ထ႐ိုက္ သက္တမ္းျပည့္ဖို႔ကလည္း မၾကာေတာ့ပါဘူး။ ၃ လ ေလာက္ေပါ့။ ဇန္န၀ါရီ ၁၀ ရက္ဆိုရင္ ကန္ထ႐ိုက္သက္တမ္းလည္း ျပည့္ ကန္ထ႐ိုက္ၿပီးေအာင္ လုပ္တဲ့ ေဘာနပ္စ္ေလးယူၿပီး အျမန္ဆံုး စလံုးက ခြာႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေတာ့မယ္။ ဒီေန႔ဟာ မေန႔ကထက္ေတာ့ တစ္ရက္ ပိုနီးလာတာပဲေလ။
ေအာက္တိုဘာေရာက္လာျပန္ၿပီဆိုေတာ့ မေန႔ကပဲ ေမြးေန႔ကတ္ ႏွစ္ခုမွာ ဆုေတာင္း ေရးေပးလိုက္တယ္။ မၾကာခင္ ေရာက္ေတာ့မယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ ေမြးေန႔အတြက္ေရာ ဒီတစ္ႏွစ္မွာေတာ့ ေပးလိမ့္မယ္ ထင္သလား။ အဟား .. မစဥ္းစားတာဘဲ ေကာင္းပါတယ္။ စည္းအျပင္မွာပဲ တိတ္တိတ္ေလး ဘေလာ့ဂ္ေရးေနလိုက္တယ္။
ေမွာင္ရတဲ့ၾကားထဲ
စိတ္ဓာတ္ေတြက
ခရမ္းရင့္ရင့္ ေအးခဲ
ေခြးေဟာင္သံေတြ တိတ္ေအာင္ေစာင့္လိုက္ရတာ
စည္းအျပင္ကေကာင္အတြက္
ခုထိ .. အလင္းဆိုတဲ့ အေရာင္ မလက္ေသးဘူး။
ေနာက္ကို လည္ျပန္ၾကည့္မိတိုင္း
ကိုယ့္ေျခရာေတြက ႐ုပ္႐ွင္ထဲကလို
အျဖဴအမည္းနဲ႔ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္တယ္
စိတ္မေကာင္းပါဘူး ခုလို ၾကားရတာ ၀မ္းသာပါတယ္
ကြယ္.. ဘ၀ဆိုတာ လမ္းတဲ့လား
ေျခသံျပင္းျပင္းထြက္ေအာင္ နင္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္
အသံတိတ္ ဖိနပ္ကို စီးရင္း။
ေခလြန္း
၂၀၀၇ ဇူလိုင္လ ၁၁ ရက္မွာ ဒီအလုပ္ကို စ၀င္ခဲ့ေတာ့ အခုဆို ဘာလိုလိုနဲ႔ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ႐ွိပါၿပီ။ Job Title ကေတာ့ System Analyst ေပါ့။ ၆ ႏွစ္ေလာက္ စကၤာပူမွာ အလုပ္ လုပ္ဖူးခဲ့သမွ် အေတြ႕အႀကံဳအရေတာ့ Software Developer ျဖစ္ျဖစ္၊ Software Engineer ျဖစ္ျဖစ္၊ System Analyst ျဖစ္ျဖစ္ သံတူေၾကာင္းကြဲ အမည္သာကြဲေပမယ့္ လုပ္ရတာကေတာ့ သိပ္မကြာလွပါဘူး။ လုပ္သက္မ်ားရင္ ကုမၸဏီ ခပ္ေသးေသးမွာ လုပ္တဲ့အခါ Senior ရာထူး ရတတ္ၿပီး ကုမၸဏီႀကီးေတြမွာေတာ့ ေတာ္႐ံုနဲ႔ Senior ေပးေလ့ မ႐ွိပါဘူး။ အခုအလုပ္မွာလည္း စကၤာပူက အိုင္တီအလုပ္တို႔ ထံုးစံအတိုင္း ကန္ထ႐ိုက္ (contract) နဲ႔ လုပ္ရတာပါ။ အလုပ္မ၀င္ခင္ကေတာ့ ၆လ ကန္ထ႐ိုက္မို႔ မလုပ္ခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေအးဂ်င့္က ၆လေလာက္ လုပ္ၿပီးရင္ အၿမဲတမ္း၀န္ထမ္း (Permanent Staff) ေျပာင္းခ်င္ ေျပာင္းလိမ့္မယ္လို႔ မက္လံုးေပးတာရယ္ ရမယ့္ လခက ကိုယ္မွန္းထားသေလာက္ ျဖစ္ေနတာရယ္ေၾကာင့္ ၀င္လုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ကို အင္တာဗ်ဴးလုပ္ခဲ့တဲ့ ပေရာဂ်တ္မန္ေနဂ်ာနဲ႔ကလည္း အေတာ္ေလး အဆင္ေျပပါတယ္။ သူက မေလး႐ွားမွာ ေမြးတဲ့ တ႐ုတ္အမ်ဳိးသားပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က Client ရဲ႕ ႐ံုးမွာ အဖြဲ႕လိုက္လာၿပီး လုပ္ရတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုပဲ HP ၊ Accenture ၊ Avanade ၊ NCS စတဲ့ အျခား IT Vendor ေတြလည္း ႐ွိပါတယ္။ ပေရာဂ်တ္ မန္ေနဂ်ာကေတာ့ ကိုယ့္ကို ကန္ထ႐ိုက္နဲ႔ လုပ္ေနတဲ့လူဆိုၿပီး ခြဲျခား ဆက္ဆံတာမ်ဳိး မ႐ွိပါဘူး။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ အဖြဲ႕ထဲမွာ အတူ အလုပ္လုပ္တဲ့ အိႏၵိယအမ်ဳိးသမီး ႏွစ္ေယာက္ရယ္က ကန္ထ႐ိုက္နဲ႔ လုပ္ၾကတဲ့သူေတြပါ။ ေနာက္ေတာ့ ပေရာဂ်တ္ မန္ေနဂ်ာက OCBC ဘဏ္ကို အလုပ္ေျပာင္းသြားတယ္။ အတူ လုပ္ခဲ့တဲ့ အိႏၵိယအမ်ဳိးသမီးကလည္း JP Morgan မွာ အၿမဲတမ္း၀န္ထမ္း အေနနဲ႔ အလုပ္ရသြားေတာ့ ေျပာင္းသြားတယ္။
ပေရာဂ်တ္ မန္ေနဂ်ာအသစ္က အမ်ဳိးသမီးပါ။ လူမႈေရးနားမလည္သလို အလိုက္ကန္းဆိုးလည္း မသိပါဘူး။ သူ႔အတြက္ အလုပ္ၿပီးဖို႔က လိုရင္းပါ။ တျခား ကိစၥ ေတြကို လူသားဆန္ဆန္ သိပ္မေတြးပါဘူး။ သူေရာက္လာၿပီးကတည္းက တစ္ဖြဲ႕လံုးဟာ အဖြဲ႕ငယ္ေလးေတြ ကြဲသြားတယ္။ ပေရာဂ်တ္ မန္ေနဂ်ာ အသစ္က စလံုး (စကၤာပူႏိုင္ငံသား) ဆိုေတာ့ အျခား စလံုး အမ်ဳိးသမီး ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ပဲ အဖြဲ႕က်ေလ့႐ွိတယ္။ သူ ေျပာင္းလာကာစက ေန႔လည္စာကို တစ္ဖြဲ႕လံုး အတူသြားစားၾကတဲ့အခါ ဘာစကားမွ မေျပာဘဲ ၿငိမ္ေနပါတယ္။ သူက ဘာမွ မေျပာဘဲေနေနေတာ့ က်န္တဲ့သူေတြက ဘာအသံမွ မထြက္ေတာ့ဘူး။ ေျပာင္းလာကာစ နည္းနည္း႐ွိန္ေနေသးလို႔လားလို႔ ထင္မိေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းလည္း အဲလိုပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ဖြဲ႕လံုးအတူ ေန႔လည္စာ သြားစားတယ္ ဆုိတာ အေတာ့္ကို နည္းသြားၿပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သြားစားျဖစ္တာ မ်ားလာတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေန႔လည္စာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ကုမၸဏီတူေပမယ့္ အျခား အဖြဲ႕တစ္ခုက အိႏၵိယအမ်ဳိးသား တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ပတ္ကို တစ္ခါ ႏွစ္ခါေလာက္ သြားစားျဖစ္တယ္။ သူကလည္း ႏိုင္ငံေရး စိတ္ပါေတာ့ သူနဲ႔ ေန႔လည္စာ အတူစားၾကတဲ့အခါ စားရင္းေသာက္ရင္း ႏိုင္ငံေရး အေၾကာင္းေတြ၊ ကမၻာ့ေရးရာေတြခ်ည္း ေျပာေနမိတာပဲ မ်ားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႕မွာ ႐ွိတာမွ လူ ၇ ေယာက္ထဲကို အိႏၵိယအုပ္စု ၊ စလံုးအုပ္စုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း ျမန္မာ ဆိုၿပီး သံုးစု ကြဲသလို ျဖစ္လာတယ္။ အိႏၵိယအမ်ဳိးသား ႏွစ္ေယာက္ကလည္း အားအား႐ွိ ေဆးလိပ္ဆင္းေသာက္မယ္ ဆိုတာခ်ည္းပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေဆးလိပ္လည္း မေသာက္တတ္ ေန႔လည္စာလည္း အတူ ထြက္မစားျဖစ္ၾကေတာ့ အလုပ္ကိစၥက လြဲရင္ စကားအပို မေျပာျဖစ္ေတာ့ဘူး။ တခါတခါ အလုပ္ပါးတဲ့ ရက္၊ ေရးထားတဲ့ ပ႐ိုဂရမ္ေတြကို User ေတြ အဆင္ေျပမေျပ စစ္ေနတုန္း ေစာင့္ေနရတဲ့ရက္ေတြမွာဆို မနက္ ႐ံုးလာ၊ သတင္းဖတ္၊ အီးဘြတ္ခ္ေလး ဘာေလးဖတ္၊ ေန႔လည္စာ တစ္ေယာက္တည္း သြားစား၊ ဘေလာ့ဂ္ေတြ ဖတ္၊ ဘေလာ့ဂ္ေရး၊ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ပတ္သက္တာေလးေတြ ေလ့လာစရာ ႐ွိတာ ေလ့လာ၊ ညေန အိမ္ျပန္နဲ႔ တစ္ေန႔လံုး ဘယ္သူနဲ႔မွ စကားတစ္ခြန္းေတာင္ မေျပာျဖစ္ဘူး။ ပေရာဂ်တ္ မန္ေနဂ်ာကလည္း လုပ္စရာ႐ွိရင္ အီးေမးလ္ ပို႔ထားေသးတယ္။ အဲဒီ အီးေမးလ္ကို မစစ္မိရင္ သူခိုင္းထားတာကို မလုပ္ေသးဘူးလား ဘာလုပ္ေနလဲ ဆိုၿပီး ရစ္ဦးမယ္။ အမွန္က သူထိုင္တဲ့ ေနရာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္တဲ့ ေနရာက ၁ ကိုက္ေလာက္ပဲ ကြာမယ္။ အဲဒါကို လွမ္းေျပာရင္ ရသားနဲ႔ မေျပာဘူး။ ဒီအလုပ္မွာ လုပ္ရတာ အေတာ့္ကို စိတ္ပ်က္မိတယ္။
အဲဒီလို စည္းအျပင္ကို ေရာက္ေနသလို ခံစားမိေစတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုလည္း ႐ွိေသးတယ္။ အလုပ္၀င္ၿပီး ၄ လ ေလာက္အၾကာမွာ ကၽြန္ေတာ့္ ေမြးေန႔ ေရာက္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႕မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ ေမြးေန႔႐ွိတယ္ ဆိုရင္ ေမြးေန႔ကတ္တစ္ခု အေပၚမွာ အားလံုး ဆုေတာင္းေတြ ေရး နာမည္ေတြ ထိုးနဲ႔ လုပ္ေလ့ ႐ွိတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ ေအာက္တိုဘာထဲမွာ ေမြးတဲ့သူ ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ဆုေတာင္း ေရးခိုင္းလို႔ ေရးေပးခဲ့ရေသးတယ္။ သူမ်ားေတြအတြက္ ဆုေတာင္းေတြ ကတ္ေပၚမွာ ေရးေပးခဲ့ရေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ ေမြးေန႔မွာ ဘာတစ္ခုမွ မရခဲ့ဘူး။ ဘာလဲ။ ကန္ထ႐ိုက္နဲ႔ လုပ္တဲ့ လူမို႔ ဒီလို လုပ္တာလား။ ဒီကတ္ေလး တစ္ခု ပိုသံုးလိုက္လို႔ သူတို႔ ဘယ္ေလာက္မ်ား ကုန္က်သြားမလဲ။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဒဏ္ရာ ခပ္ျပင္းျပင္း တစ္ခု ရလိုက္တယ္။ ဘာမွေတာ့ မေျပာျဖစ္ဘူး။
အလုပ္မွာက အပတ္စဥ္ ၾကာသပေတးေန႔တိုင္း မနက္ ၉ နာရီမွာ အဖြဲ႕အစည္းအေ၀းလုပ္တယ္။ အဖြဲ႕ရဲ႕ နည္းပညာပိုင္း ေခါင္းေဆာင္က အလုပ္ကို အၿမဲ ေနာက္က်မွ လာတတ္တယ္။ ၾကာသပေတးေန႔ လုပ္တဲ့ အစည္းအေ၀းေတြမွာ တျခားသူေတြ အထူးသျဖင့္ စလံုးေတြ မေရာက္ေသးရင္ ၉ နာရီမွာ မစဘူး။ သူတို႔ ေရာက္မွ စတယ္။ နည္းပညာပိုင္း ေခါင္းေဆာင္ အိႏၵိယအမ်ဳိးသား ေနာက္က်တဲ့အခါ ပေရာဂ်တ္ မန္ေနဂ်ာက မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတယ္။ အဲ.. ကၽြန္ေတာ္မ်ား ေနာက္က်လို႔ကေတာ့ အစည္းအေ၀း မၿပီးခင္မွာ "အခုတေလာ တခ်ဳိ႕အဖြဲ႕သားေတြ အလုပ္ကို ေနာက္က်မွ လာတယ္။ အလုပ္ခ်ိန္က ၈ နာရီခြဲ ျဖစ္လို႔ အားလံုး အခ်ိန္မီ ေရာက္ေအာင္ လာၾကပါ" ဘာညာနဲ႔ ေစာင္းေျမာင္းၿပီး ေျပာေတာ့တာပဲ။ တခါကေတာ့ အျမင္ကတ္လို႔ တစ္ပတ္လံုး ၈ နာရီခြဲ အတိ ႐ံုးေရာက္ေအာင္ သြားပစ္လိုက္တယ္။ ဘယ္သူမွျဖင့္ မေရာက္ေသးဘဲနဲ႔။ ပေရာဂ်တ္ မန္ေနဂ်ာက ၈ နာရီ ၄၀ .. ၄၅ မိနစ္ေလာက္မွ လာတယ္။ သူ မေရာက္ခင္ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္ေနတာ သိသားပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွ အသိအမွတ္ျပဳတာမ်ဳိး မလုပ္ဘူး။ ရတယ္ေလ။ အဲဒီ ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္ ႐ံုးကို ၾကာသပေတးေန႔က လြဲရင္ အရင္ကအတိုင္းပဲ ၉ နာရီနဲ႔ ၉ နာရီခြဲၾကားပဲ ေရာက္ေအာင္ သြားေတာ့တယ္။ မေက်နပ္ဘူးလား။ မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ေဆာရီးပါပဲ။
အခု ပေရာဂ်တ္ မန္ေနဂ်ာ လက္ေအာက္မွာ လုပ္ေနရတာ အာဏာ႐ွင္လက္ေအာက္မွာ ေန ေနရသလိုပဲ။ ဘယ္လိုလုပ္လုပ္ အလုပ္ထဲ မေပ်ာ္ဘူး။ သူ ႐ံုးမလာတဲ႔ ေန႔ရက္မ်ဳိး၊ သင္တန္းသြားတက္ေနရတဲ့ ေန႔ရက္မ်ဳိးဆို တစ္ဖြဲ႕လံုး ဖရီး႐ိုက္ေတာ့တာပဲ။ စိတ္လည္း အေတာ္ေလး ေပါ့ပါးတယ္။ ဒီ ပေရာဂ်တ္ မန္ေနဂ်ာရဲ႕ ျပႆနာက မခ်ီးက်ဴးတတ္တာပဲ။ ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲတာ ျဖစ္ျဖစ္ ေျဖ႐ွင္းေပးလိုက္တဲ့အခါ ေၾသာ္.. အင္း အင္းနဲ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တတ္တယ္။ အမွားမ်ား လုပ္မိလို႔ကေတာ့ ေျပာမဆံုးေတာ့ဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ လကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို တာ၀န္ေပးထားတဲ့ အလုပ္အျပင္ တစ္ဖြဲ႕လံုးက ေရးထားတဲ့ PL/SQL Script ေတြကို ဆာဗာေပၚ မေျပာင္းခင္ စစ္ေပးၿပီး ဘယ္မွာ မွားေနသလဲ ဆိုတာ ျပေပးတဲ့ Utility တစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ ထပ္ေရးရတယ္။ ခပ္လြယ္လြယ္ မဟုတ္ဘူး။ အေတာ္ေလး အားစိုက္ ေရးခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွ appreciate မလုပ္လာဘူး။ လုပ္စရာ အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္တာ ဘာမွ ခ်ီးမြမ္းစရာ မလိုဘူးထင္ေနလား မေျပာတတ္ဘူး။ ဟိုဟာေလး ထည့္ရင္ ပိုေကာင္းမယ္ .. ဒီဟာေလး ထပ္လုပ္ႏိုင္ရင္ ပိုေကာင္းမယ္ လုပ္ေသးတာ။ တျခား အလုပ္ေတြ ပိေနတဲ့ မလုပ္ႏိုင္သေယာင္ မသိခ်င္ေယာင္ဘဲ ေဆာင္ေနလိုက္တယ္။ လုပ္ေပးလည္း ဘာထူးဦးမွာလဲ။ လခရလို႔ အလုပ္ လုပ္ေနတယ္ ဆိုတာ မွန္ေပမယ့္ ေစတနာ မပါေအာင္ လုပ္တာ ကၽြန္ေတာ္မွ မဟုတ္ဘဲေလ။
အလုပ္ ကန္ထ႐ိုက္ ၆လ ျပည့္ခါနီးေတာ့ ေမးတယ္။ ငါ့ကို ထပ္တိုးမွာလား။ ဘယ္ေတာ့ အၿမဲတမ္း၀န္ထမ္း ေျပာင္းေပးမလဲဆိုေတာ့ ပ႐ိုဂရမ္မန္ေနဂ်ာက ေနာက္ထပ္ ၆ လ ထပ္တိုးၿပီး ၾကည့္တာေပါ့တဲ့။ ၁ ႏွစ္ မျပည့္ေသးဘဲ အၿမဲတမ္း၀န္ထမ္း မေျပာင္းခ်င္ေသးဘူးဆိုေတာ့ အိုေကေပါ့။ တစ္ႏွစ္ျပည့္ေအာင္ေတာ့ လုပ္လိုက္ဦးမယ္ ဆိုၿပီး ၆လ ထပ္တိုး လိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူ အလုပ္လုပ္တဲ့ အိႏၵိယအမ်ဳိးသမီးက အၿမဲတမ္း၀န္ထမ္း ျဖစ္သြားၿပီ။ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ဖြဲ႕လံုးမွာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း ကန္ထ႐ိုက္နဲ႔ လုပ္တဲ့သူေပါ့။ စည္းအျပင္မွာ ေရာက္ေနတာ ေသခ်ာေနၿပီေပါ့ေလ။ ကၽြန္ေတာ့္ ေနာက္ ၂ လ ေလာက္ ေနာက္က်ၿပီး အလုပ္၀င္တဲ့ စလံုး အမ်ဳိးသမီးကိုေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္က အၿမဲတမ္း ၀န္ထမ္း ေျပာင္းေပးလိုက္မွန္းေတာင္ မသိပါဘူး။ အဟား.. Foreign Talent ဆိုေတာ့ စိတ္က မေလ်ာ့ေသးဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္အလွည့္ေတာ့ ေစာင့္ရဦးမွာေပါ့ေလ။ အဲ.. ၁ ႏွစ္ ျပည့္ျပန္ေတာ့လည္း အၿမဲတမ္း၀န္ထမ္း မေျပာင္းေသးျပန္ဘူးတဲ့။ ေနာက္ထပ္ ၆ လ ပဲ ထပ္တိုးမယ္ လုပ္လာျပန္ေရာ။ ဒီတခါေတာ့ ပေရာဂ်တ္မန္ေနဂ်ာရဲ႕ စနက္ဆိုေတာ အေတာ္ေလး ေသခ်ာသေလာက္ ႐ွိသြားၿပီ။ သူ အေကာင္းမေျပာေပးလို႔ကေတာ့ ပ႐ိုဂရမ္မန္ေနဂ်ာက ဘယ္လုပ္ေပးလိမ့္မလဲ။ အဲဒါနဲ႔ ေအးဂ်င့္ကို အၿမဲတမ္း၀န္ထမ္း ေျပာင္းမေပးေသးတဲ့အတြက္ လခ တိုးမေပးရင္ ထြက္ေတာ့မယ္ ဘာညာ လုပ္ေတာ့မွ လခ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္းတိုးတယ္။ ဟူး.. တကယ့္ကို မလြယ္ဘူး။ ထြက္မယ္။ ကန္ထ႐ိုက္ သက္တမ္းျပည့္ဖို႔ကလည္း မၾကာေတာ့ပါဘူး။ ၃ လ ေလာက္ေပါ့။ ဇန္န၀ါရီ ၁၀ ရက္ဆိုရင္ ကန္ထ႐ိုက္သက္တမ္းလည္း ျပည့္ ကန္ထ႐ိုက္ၿပီးေအာင္ လုပ္တဲ့ ေဘာနပ္စ္ေလးယူၿပီး အျမန္ဆံုး စလံုးက ခြာႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေတာ့မယ္။ ဒီေန႔ဟာ မေန႔ကထက္ေတာ့ တစ္ရက္ ပိုနီးလာတာပဲေလ။
ေအာက္တိုဘာေရာက္လာျပန္ၿပီဆိုေတာ့ မေန႔ကပဲ ေမြးေန႔ကတ္ ႏွစ္ခုမွာ ဆုေတာင္း ေရးေပးလိုက္တယ္။ မၾကာခင္ ေရာက္ေတာ့မယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ ေမြးေန႔အတြက္ေရာ ဒီတစ္ႏွစ္မွာေတာ့ ေပးလိမ့္မယ္ ထင္သလား။ အဟား .. မစဥ္းစားတာဘဲ ေကာင္းပါတယ္။ စည္းအျပင္မွာပဲ တိတ္တိတ္ေလး ဘေလာ့ဂ္ေရးေနလိုက္တယ္။
ေမွာင္ရတဲ့ၾကားထဲ
စိတ္ဓာတ္ေတြက
ခရမ္းရင့္ရင့္ ေအးခဲ
ေခြးေဟာင္သံေတြ တိတ္ေအာင္ေစာင့္လိုက္ရတာ
စည္းအျပင္ကေကာင္အတြက္
ခုထိ .. အလင္းဆိုတဲ့ အေရာင္ မလက္ေသးဘူး။
ေနာက္ကို လည္ျပန္ၾကည့္မိတိုင္း
ကိုယ့္ေျခရာေတြက ႐ုပ္႐ွင္ထဲကလို
အျဖဴအမည္းနဲ႔ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္တယ္
စိတ္မေကာင္းပါဘူး ခုလို ၾကားရတာ ၀မ္းသာပါတယ္
ကြယ္.. ဘ၀ဆိုတာ လမ္းတဲ့လား
ေျခသံျပင္းျပင္းထြက္ေအာင္ နင္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္
အသံတိတ္ ဖိနပ္ကို စီးရင္း။
ေခလြန္း
14 comments:
Dont' be upset. Try best as u can.
:) I ve stay silent (exactly no word) for 3 days per week usually. And only talk related abt job. :P
They are like that. Dont get reflection from them. Keep free in ur mind.
Understand that project manager play quiet an important role in a development team! It's a very hard feeling not talking to each other at work especially when you are very stress.
Yeh! I also agree that life is easier to work under a guy manager than a lady manager! Don't worry, there are still a lot of IT job at the outside. If I were at your place, I will immediately resign. hee hee.... but bonus is worth to wait huh....
ကိုညီညီ ေရးထားတာဖတ္ျပီး အလုပ္စ၀င္ရမွာေတာင္ ေၾကာက္ေနျပီ :)
ကြ်န္ေတာ္ထင္တာကေတာ့ ဆက္မလုပ္သင့္ဘူး ဆုိတာဘဲ ကိုယ္ကအေကာင္းဆုံးလုပ္ေနေပမဲ့ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားသလို မတူသလိုမတန္ သလိုမ်ိဳးလုပ္ရင္ လခနည္းရင္နည္း ပေလ့ေစ ေနာက္တစ္ခုကို ေျပာင္းပါ အေကာင္းဆုံးက မထြက္ခင္မွာ ကိုယ့္ရဲ႕ အေကာင္းဆုံးေသာ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ရည္တစ္ခုကို မွတ္မွတ္ရရ ျပသင့္ေအာင္ ျပခဲ့ပါ စည္းကမ္းေသ၀ပ္မွဳကိုလည္း ကိုယ္မထြက္ခင္မွာ အတက္ႏိုင္ဆုံး လုပ္ျပခဲ့ဖို႕လိုမယ္ထင္တယ္ ျမန္မာ ဆိုတာ ကိုယ့္တာ၀န္ယူမွဳအပိုင္းမွာ ဒင္းတို႕ထက္သာ တယ္ဆိုတာ ျပခဲ့ပါ ကိုညီညီ ခင္ဗ်ားဟာ လူကိုလူလို နားမလည္သူေတြထဲမွာ outsider ျဖစ္ရင္ျဖစ္ေနလိမ့္ က်ြန္ေတာတို႕ကေတာ့ ခင္ဗ်ားဘက္က အားေပးေနမယ္
ha ha,
don't upset i also like that... be brave. we are all human.... if can work on small companies better, more united and enjoyable...
All the best and HAPPY BIRTHAY NYI NYI
Nyi Nyi,
I know how difficult to deal with the selfish supervior who doesn't understand the value of others. Learn this lesson and try not to be like her when you are at her position, which you will be in very near future.
ညီညီ .. အဲလို မန္ေနဂ်ာေအာက္မွာ လုပ္ရတာ ေတာ္၂ စိတ္ပ်က္စရာဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္လို့ရတယ္ ။ မင္း အတြက္ ေရြးခ်ယ္ဖို့အခြင့္အလမ္း ေပၚလာမယ့္ ရက္ မေ၀းေတာ့ပါဖူး ။ အေၾကာင္းအမိ်ဳး၂ေၾကာင့္ သည္းခံ ေစာင့္ရမယ္ဆိုတဲ့အေျခအေနျဖစ္ေနရင္ ေစာင့္လိုက္တာ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္ ။
နို့မဟုတ္ရင္ေတာ့ ကိုယ္စိတ္မေပ်ာ္တဲ့ေနရာ ၊ ကိုယ့္အရည္အခ်င္းကို အသိအမွတ္မျပဳတဲ့ေနရာ မွာ တို့ တေတြ လုပ္နိုင္တာ ၂ နည္းပဲ ရွိတယ္ .... ကိုယ့္အရည္အခ်င္းကို အသိအမွတ္ျပဳလာေအာင္ တန္ျပန္ တံု့ျပန္ရမယ္ ... အဲလိုမွ မရေသးရင္ အဲဒီပတ္၀န္းက်င္ကို ေက်ာခိုင္းျပီး တျခားေနရာကေန ထိုးေဖာက္ဖို့ပဲ ။
ဒါနဲ့ ၾကိဳ ေျပာထားလိုက္မယ္ .. ေကာင္းေသာေမြးေန့ ျဖစ္ပါေစ ညီညီ :)
အခုလုိ အားေပးၾကသူေတြ၊ အႀကံဥာဏ္ေပးၾကသူေတြ၊ ေမြးေန႔အႀကိဳဆုေတာင္းေပးသူေတြ အားလံုးကို လႈိက္လႈိက္လဲွလဲွ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အရင္ကလို စိတ္မ်ဳိးနဲ႔ဆို ဒီလို ျဖစ္လာရင္ အလုပ္ကေန ခ်က္ခ်င္း ထြက္လိုက္မွာပါပဲ။ ထြက္ခဲ့ဖူးတာေတြလည္း ႐ွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခု ကၽြန္ေတာ္က တကိုယ္တည္းသမား မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဆိုေတာ့ အမ်ားႀကီး စဥ္းစားရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး စကၤာပူက ခြာႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားထားတာလည္း မၾကာမီ ကာလတစ္ခုမွာ အဆင္ေျပေတာ့မယ္လို႔ ယူဆတဲ့အတြက္ အဲဒီ မတိုင္ခင္ အလုပ္မေျပာင္းခ်င္ေတာ့တာလည္း ပါပါတယ္။ နက္ျဖန္ေတာ့ ခြင့္ယူထားတယ္။ ေမြးေန႔မွာ အလုပ္က stress ေတြ မလိုခ်င္ဘူးေလ။ နက္ျဖန္ေတာ့ ပို႔စ္တစ္ခုခု ေရးျဖစ္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။
သံလြင္အတြက္ အခ်ိန္ျပည့္အာရံုစိုက္ေနရင္းကပဲ အခုလို ေဆာင္းပါးရွည္ေတြ ဆက္တိုက္ေရးေနျဖစ္လို႔ ဝမ္းသာမိပါတယ္။ တခါတေလေတာ့လည္း ပို႔စ္အသစ္ဖတ္ရဖို႔ ေမ့ေလာက္ေအာင္ ၾကာတတ္တာကိုး။ ဒါေပါ့ေလ .. တကုိယ္တည္းသမားမွ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ။ း)
ညီညီ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္၊ ဒီလိုပတ္ဝန္းက်င္မွာ လုပ္ေပ်ာ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဘယ္ပဲေျပာင္းေျပာင္း အလုပ္ေဖာ္ေတြနဲ႔ ေျပေျပလည္လည္ရွိၿပီး အလုပ္မွာေပ်ာ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါေစဗ်ာ။
ဘိုင္သေဝး၊ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေမြးေန႔ျဖစ္ပါေစ။
Ko Nyi Nyi,
Me too. On previous Jan, no birthday celebration in our company. Don't know forget or purposely. Total 8 persons who born in Jan are not happy. On Feb, when they celerate for Feb born, we (8 persons) don't go. HR Manager call to come, we reply - no celebration for us, why we should celerate for others.haha
But ur case is worse bcaz only u. Just quit. Many jobs for us in singapore. :P
kay khaing
မျပည့္၀တဲ့တစ္ခိ်ဳ ့ေသာ ၊ စကၤာပိုရီးယန္း ေတြရဲ ့ စရိုက္ ပါပဲ။
ကိုညီညီ့အေတြ ့အႀကံဳနဲ ့ေပါင္းရင္ ႀကံဳရေပါင္းမ်ားျပီ..ပဲဆိုရပါေတာ့မည္။
ေအးဗ်ာ...ကုိယ္ခ်င္းစာပါတယ္။
က်ေနာ့္အရင္ကမန္ေနဂ်ာလည္း သည္အတုိင္းဘဲ။ သူကေယာက္်ားလည္းျဖစ္ေတာ့ ညစ္တီးညစ္ပတ္ ဆဲကလည္း ဆဲေသးတယ္။ အခုေတာ့ သူက ဒါ႐ုိက္တာျဖစ္သြားၿပီ။ ေနာက္မန္ေနဂ်ာက သေဘာေကာင္းလုိ႔ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ဗ်ာ။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ဗ်ာ.... စကၤာပူက ခြာႏုိင္ေအာင္သာ ႀကဳိးစားပါ။ ဟုိတေလာက ဘယ္သူ႕ဘေလာ့ဂ္မွာလည္း မသိဘူးေရးထားတာ ဖတ္ရတယ္။ သူက.... လူကုိ လူလုိ ဆက္ဆံတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းရွိတဲ့ ဥေရာပ၊ ယူအက္စ္ သုိ႔မဟုတ္ ေအာ္ဇီကုိ ေျပာင္းခ်င္သတဲ့။ ေန႔စဥ္ အမ္အာရ္တီ စီးၿပီးျပန္လာတုိင္း “Doors are closing." ဆုိတဲ့ အသံၾကားရင္ သူ႕ကုိ ေစာင္းေျပာေနတယ္လုိ႔ ထင္မိတယ္တဲ့။
က်ေနာ္လည္း က်ေနာ့္ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေလး ၿပီးျပတ္တာနဲ႔ စကၤာပူက တစကၠန္႔မဆုိင္း ခြာေျပးေတာ့မယ္ စိတ္ကူးတယ္။ ဒီမလြတ္လပ္တဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းႀကီးထဲမွာ ေနရတာ အသက္႐ႈၾကပ္သဗ်ာ။
same to u, Ko nyi, I hate this environment so much.Not only singaporean,but Malaysian Chinese also possess a big jealousy,very rude and always try to swop from our back.I abhor them.Keep it up.
Post a Comment