ဟန္ထူးလြင္ (Big Bag) ရဲ႕ သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ထဲမွာေတာ့ “ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးလဲ အရင္အတိုင္းပဲ” တဲ့။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ခဏ ျပန္ျဖစ္ေတာ့မွ ခင္ဗ်ား အရင္အတိုင္း မဟုတ္ေတာ့မွန္း သိလိုက္ရတယ္ဗ်ဳိ႕။ အေျပာင္းအလဲေတြ ခပ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ခင္ဗ်ားကို က်ဳပ္ေတာ့ မမွတ္မိေလာက္ေအာင္ပဲ။ ခင္ဗ်ားဟာ ဟန္ပဲ ႐ွိၿပီး အဆံမ႐ွိေတာ့တဲ့ ၿမိဳ႕တစ္ခုလို႔ က်ဳပ္ သိလိုက္ရေတာ့ အံ့အားသင့္သြားတယ္ဗ်။
ခင္ဗ်ား အသစ္ေဆာက္ထားတဲ့ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္ အေဆာက္အဦးထဲ အရင္ကလို ကားႀကီးနဲ႔ ေခၚမသြားေတာ့ဘဲ စကၤာပူမွာလို ေလယာဥ္တံခါးကေန တခါတည္း ေလဆိပ္ထဲ ၀င္သြားလို႔ ရေတာ့ က်ဳပ္ .. ခင္ဗ်ားကို အထင္ႀကီးမိတာ အမွန္ပဲဗ်။ ေနာက္ၿပီး လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ေရာက္တဲ့အထိ ေ႐ြ႕လ်ားစက္ေလွကားေတြနဲ႔ ဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားနဲ႔ မေတြ႕ျဖစ္တဲ့ ၂ ႏွစ္ေလာက္ အေတာအတြင္း ခင္ဗ်ား အေတာ္ေလး ဟုတ္ေနၿပီေကာလို႔ က်ဳပ္ထင္မိလိုက္ေသးတာ။ ခင္ဗ်ား ေရနံသူေဌးျဖစ္ေနတဲ့ သတင္းေတြလည္း ၾကားေနရတာကိုး။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ ... ။
ေ႐ွ႕မွာ က်ဳပ္ေတြ႕လိုက္တဲ့ လူတန္းႀကီးက တေမွ်ာ္တေခၚပါလား။ က်ဳပ္လည္း စကၤာပူမွာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုေလာက္ ေနခဲ့သူဆိုေတာ့ စည္းကမ္းတက် တန္း၀င္စီလိုက္တာေပါ့ေလ။ ခက္တာက အေတာ္ေလး ၾကာမွ လူတန္းႀကီးက နည္းနည္းေလး ေ႐ြ႕တာပဲဗ်ဳိ႕။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ ျမန္မာျပည္ျပန္လာတာကို ဘာေတြမ်ား အခ်ိန္ဒီေလာက္ယူၿပီး ခင္ဗ်ား စစ္ေဆးေနမွန္း က်ဳပ္ မသိတာ အမွန္ပဲ။ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ကို အခြန္ေဆာင္လာလား၊ ခြင့္စာပါလား၊ ေက်ာင္းပိတ္လို႔ ျပန္လာတာလား လုပ္ေနတာ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးရဲ႕ အလုပ္ ဟုတ္မဟုတ္ ခင္ဗ်ား ေသခ်ာ ေတြးၾကည့္ဖို႔ ေကာင္းတယ္ဗ်။ က်ဳပ္က စကၤာပူမွာ အၿမဲတမ္းေနထိုင္ခြင့္ ရထားသူ တစ္ေယာက္ ဆိုေတာ့ စကၤာပူျပန္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ Arrival Form လည္း ျဖည့္စရာ မလိုဘူး။ က်ဳပ္ ဘယ္က ျပန္လာသလဲ။ ဘာသြားလုပ္သလဲ ဆိုတာလဲ စပ္စပ္စုစု မေမးဘူး။ ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္ကို အခြန္ေဆာင္သလားလည္း မေမးဘူးဗ်။ ဒါ IRAS (စကၤာပူ အေကာက္ခြန္ဌာန) က လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေလဗ်ာ။
ခက္တာက ျမန္မာႏိုင္ငံသား တစ္ေယာက္အျဖစ္ကို ဘယ္လိုအခြင့္အေရး ေပးေပး မစြန္႔လႊတ္ဘဲ တစ္ေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျပန္ေနမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ဖက္တြယ္ထားတဲ့ က်ဳပ္ကိုမွ ခင္ဗ်ားက အခြန္ေဆာင္ မလာရင္ ျပည္၀င္ခြင့္ မေပးဘူး ဆိုတာနဲ႔၊ ခြင့္စာ မပါရင္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ သိမ္းမယ္ ဆိုတာနဲ႔ ဟိန္းလား ေဟာက္လား ၿခိမ္းလား ေျခာက္လား လုပ္ေနတာ တဆိတ္ မလြန္လြန္းဘူးလားဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ အေတာ္ အ႐ွက္အေၾကာက္ ကင္းမဲ့စြာနဲ႔ ခင္ဗ်ားအတြက္ ဘာလက္ေဆာင္ပါသလဲ ေမးႏိုင္ေသးတာ အံ့ပါရဲ႕ဗ်ာ။ က်ဳပ္ ခင္ဗ်ားဆီလာဖို႔ အတြက္ ျပန္ခါနီးေလးတင္ ဆပ္ေၾကးေပးခဲ့ရၿပီးၿပီေလ။ က်ဳပ္ဆီက ဘာမ်ား ထပ္လိုခ်င္ေသးတာလဲ။
ခင္ဗ်ားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ဆိုလဲ ဟုတ္ရဲ႕။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အေ၀းမွာ ေရာက္ေနေပမယ့္ က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားရဲ႕ သတင္းေတြ အၿမဲ နားစြင့္ေနတဲ့သူပါဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားကေတာ့ က်ဳပ္လိုေကာင္ေတြ ခင္ဗ်ားကို စြန္႔ၿပီး အေ၀းႀကီးကို ထြက္ ထြက္သြားေနတာ ျမင္ရေတာ့ အေရးတယူ လုပ္ၿပီး ေနေကာင္းလား ဘာလားေတာင္ ေမးေဖာ္မရဘူး မဟုတ္လား။ ခင္ဗ်ား အတြက္ က်ဳပ္ဟာ ေသလူ ျဖစ္သြားခဲ့ၿပီလား ရန္ကုန္.. ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘ၀ထဲမွာ က်ဳပ္မ႐ွိလည္း ခင္ဗ်ား ႐ွင္သန္လို႔ ရေနတယ္ဆိုေတာ့ က်ဳပ္ ျပန္လာသည္ ျဖစ္ေစ မျပန္လာသည္ ျဖစ္ေစ ခင္ဗ်ားအတြက္က မထူးေတာ့ဘူးေလ။
ဒီလိုနဲ႔ က်ဳပ္ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ညမွာ ခင္ဗ်ားက မီးဖ်က္ထားလိုက္ေသးတယ္။ ဟိုး.. က်ဳပ္ငယ္ငယ္ မဆလေခတ္တုန္းကေတာင္ မီးပ်က္မယ့္ေန႔ေတြ မီးလာတဲ့အခ်ိန္ေတြ မ႐ွိဘူး။ သတင္းစာေတြထဲ ခင္ဗ်ား ေရးေရး ေနေတာ့ ရန္ကုန္ဟာ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေနၿပီဆို ဗ်။ တကယ္တမ္း ခင္ဗ်ား ေရးသင့္တာက ရန္ကုန္ဟာ ေခတ္ေနာက္က် မီးခဏခဏ ျပတ္ေနၿပီဆုိတာပဲလို႔ က်ဳပ္ေျပာရင္ ခင္ဗ်ားက စိတ္ဆိုးဦးမယ္။ က်ဳပ္သိပါတယ္။ က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားကို ေ၀ဖန္တာနဲ႔ ခင္ဗ်ား ေငြေပးၿပီး လက္သပ္ေမြးထားတဲ့ ေတေလဂ်ပိုးေတြနဲ႔ က်ဳပ္ကို ရန္႐ွာမယ္ မဟုတ္လား။ မီးဖ်က္႐ံုနဲ႔ ခင္ဗ်ားက အားမရေတာ့ ေရမလာေအာင္ လုပ္ျပန္ပါေရာ။ က်ဳပ္ အင္တာနက္ သံုးမယ္လည္း လုပ္ေရာ ခင္ဗ်ားက ဖုန္းလိုင္းပါ ဖ်က္လိုက္တယ္။ ခင္ဗ်ားမွာ ေကာင္းတာ ဘာမ်ား က်န္ေသးသလဲလို႔ မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး ေမးလိုက္ခ်င္တယ္ ရန္ကုန္.. ။
ခင္ဗ်ား အရင္အတိုင္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး ရန္ကုန္။ ခင္ဗ်ားဟာ ဘီယာေလး တျမျမ ျဖစ္လာၿပီ။ စီးကရက္ကိုလည္း လက္က မခ်ဘူး။ အေညာင္းအညာေျပ အနင္းအႏွိပ္ခံဖို႔လား သားပ်ဳိသမီးပ်ဳိေတြကို ဖ်က္စီးဖို႔လား ခင္ဗ်ားကေတာ့ ေနရာတိုင္းလိုလို အႏွိပ္ခန္းေတြ လိုက္ဖြင့္ထားတယ္။ ကာရာအိုေကဆိုင္ေတြက မီးပ်က္လည္း မီးစက္နဲ႔ ဆိုေနတယ္။ စည္ဘီယာဆိုင္ေတြက လက္ညိႈးထိုးမလြဲဘူး။ ဘီယာ အေရာင္းျမႇင့္တင္ေရးလုပ္ေနရတဲ့ မိန္းမပ်ဳိေလးေတြ၊ အႏွိပ္ခန္းေတြထဲ အေစာ္ကားခံေနရတဲ့ မိန္းမပ်ဳိေလးေတြ၊ ကာရာအိုေကဆိုင္ေတြမွာ သီခ်င္းအတူ လိုက္ဆိုရင္း ေငြနဲ႔ အနင္းခံလိုက္ရတဲ့ မိန္းမပ်ဳိေလးေတြ၊ ႏိုက္ကလပ္က ဖက္႐ွင္႐ႈိးအမည္ခံ ပန္းကံုးစြပ္ပြဲေတြကေန အသျပာရဲ႕ သားေကာင္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ မိန္းမပ်ဳိေလးေတြ.. သူတုိ႔တေတြဟာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ႏွမသားခ်င္းေတြဆို ခင္ဗ်ား ခုလို ရီေ၀ေ၀ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ စားမတတ္ ၀ါးမတတ္ စိုက္ၾကည့္ေနႏိုင္ဦးမလား ရန္ကုန္။
ခင္ဗ်ား အသက္ ဘယ္ေလာက္႐ွိၿပီလဲ ျပန္ေတြးဦး ရန္ကုန္။ ခင္ဗ်ား ေနာက္မွ လူျဖစ္တဲ့ စကၤာပူေတာင္ အေတာ္ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ျဖစ္ေနၿပီ။ ခင္ဗ်ား ႐ွက္တတ္ရင္ ခင္ဗ်ားဘ၀အတြက္ ခင္ဗ်ားကို မွီခိုေနရတဲ့သူေတြအတြက္ ခင္ဗ်ား လုပ္သင့္တာကို ျပတ္ျပတ္သားသားလုပ္ဖို႔ လိုၿပီ ရန္ကုန္။ ခင္ဗ်ား ေျပာင္းလဲဖို႔ အသင့္ျဖစ္တဲ့ အခါ က်ဳပ္ေရာ က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းေတြပါ ခင္ဗ်ားဆီ ဆက္ဆက္ ျပန္ခဲ့မယ္ဆိုတာ မေမ့ပါနဲ႔။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကံႀကံဳတဲ့ အခါ ျပန္ဆံုၾကဖို႔ ခင္ဗ်ားကို က်ဳပ္ သံေယာဇဥ္ မကုန္ေသးဘူး.. ရန္ကုန္..။
ညီညီ(သံလြင္)
ခင္ဗ်ား အသစ္ေဆာက္ထားတဲ့ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္ အေဆာက္အဦးထဲ အရင္ကလို ကားႀကီးနဲ႔ ေခၚမသြားေတာ့ဘဲ စကၤာပူမွာလို ေလယာဥ္တံခါးကေန တခါတည္း ေလဆိပ္ထဲ ၀င္သြားလို႔ ရေတာ့ က်ဳပ္ .. ခင္ဗ်ားကို အထင္ႀကီးမိတာ အမွန္ပဲဗ်။ ေနာက္ၿပီး လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ေရာက္တဲ့အထိ ေ႐ြ႕လ်ားစက္ေလွကားေတြနဲ႔ ဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားနဲ႔ မေတြ႕ျဖစ္တဲ့ ၂ ႏွစ္ေလာက္ အေတာအတြင္း ခင္ဗ်ား အေတာ္ေလး ဟုတ္ေနၿပီေကာလို႔ က်ဳပ္ထင္မိလိုက္ေသးတာ။ ခင္ဗ်ား ေရနံသူေဌးျဖစ္ေနတဲ့ သတင္းေတြလည္း ၾကားေနရတာကိုး။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ ... ။
ေ႐ွ႕မွာ က်ဳပ္ေတြ႕လိုက္တဲ့ လူတန္းႀကီးက တေမွ်ာ္တေခၚပါလား။ က်ဳပ္လည္း စကၤာပူမွာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုေလာက္ ေနခဲ့သူဆိုေတာ့ စည္းကမ္းတက် တန္း၀င္စီလိုက္တာေပါ့ေလ။ ခက္တာက အေတာ္ေလး ၾကာမွ လူတန္းႀကီးက နည္းနည္းေလး ေ႐ြ႕တာပဲဗ်ဳိ႕။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ ျမန္မာျပည္ျပန္လာတာကို ဘာေတြမ်ား အခ်ိန္ဒီေလာက္ယူၿပီး ခင္ဗ်ား စစ္ေဆးေနမွန္း က်ဳပ္ မသိတာ အမွန္ပဲ။ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ကို အခြန္ေဆာင္လာလား၊ ခြင့္စာပါလား၊ ေက်ာင္းပိတ္လို႔ ျပန္လာတာလား လုပ္ေနတာ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးရဲ႕ အလုပ္ ဟုတ္မဟုတ္ ခင္ဗ်ား ေသခ်ာ ေတြးၾကည့္ဖို႔ ေကာင္းတယ္ဗ်။ က်ဳပ္က စကၤာပူမွာ အၿမဲတမ္းေနထိုင္ခြင့္ ရထားသူ တစ္ေယာက္ ဆိုေတာ့ စကၤာပူျပန္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ Arrival Form လည္း ျဖည့္စရာ မလိုဘူး။ က်ဳပ္ ဘယ္က ျပန္လာသလဲ။ ဘာသြားလုပ္သလဲ ဆိုတာလဲ စပ္စပ္စုစု မေမးဘူး။ ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္ကို အခြန္ေဆာင္သလားလည္း မေမးဘူးဗ်။ ဒါ IRAS (စကၤာပူ အေကာက္ခြန္ဌာန) က လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေလဗ်ာ။
ခက္တာက ျမန္မာႏိုင္ငံသား တစ္ေယာက္အျဖစ္ကို ဘယ္လိုအခြင့္အေရး ေပးေပး မစြန္႔လႊတ္ဘဲ တစ္ေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျပန္ေနမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ဖက္တြယ္ထားတဲ့ က်ဳပ္ကိုမွ ခင္ဗ်ားက အခြန္ေဆာင္ မလာရင္ ျပည္၀င္ခြင့္ မေပးဘူး ဆိုတာနဲ႔၊ ခြင့္စာ မပါရင္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ သိမ္းမယ္ ဆိုတာနဲ႔ ဟိန္းလား ေဟာက္လား ၿခိမ္းလား ေျခာက္လား လုပ္ေနတာ တဆိတ္ မလြန္လြန္းဘူးလားဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ အေတာ္ အ႐ွက္အေၾကာက္ ကင္းမဲ့စြာနဲ႔ ခင္ဗ်ားအတြက္ ဘာလက္ေဆာင္ပါသလဲ ေမးႏိုင္ေသးတာ အံ့ပါရဲ႕ဗ်ာ။ က်ဳပ္ ခင္ဗ်ားဆီလာဖို႔ အတြက္ ျပန္ခါနီးေလးတင္ ဆပ္ေၾကးေပးခဲ့ရၿပီးၿပီေလ။ က်ဳပ္ဆီက ဘာမ်ား ထပ္လိုခ်င္ေသးတာလဲ။
ခင္ဗ်ားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ဆိုလဲ ဟုတ္ရဲ႕။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အေ၀းမွာ ေရာက္ေနေပမယ့္ က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားရဲ႕ သတင္းေတြ အၿမဲ နားစြင့္ေနတဲ့သူပါဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားကေတာ့ က်ဳပ္လိုေကာင္ေတြ ခင္ဗ်ားကို စြန္႔ၿပီး အေ၀းႀကီးကို ထြက္ ထြက္သြားေနတာ ျမင္ရေတာ့ အေရးတယူ လုပ္ၿပီး ေနေကာင္းလား ဘာလားေတာင္ ေမးေဖာ္မရဘူး မဟုတ္လား။ ခင္ဗ်ား အတြက္ က်ဳပ္ဟာ ေသလူ ျဖစ္သြားခဲ့ၿပီလား ရန္ကုန္.. ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘ၀ထဲမွာ က်ဳပ္မ႐ွိလည္း ခင္ဗ်ား ႐ွင္သန္လို႔ ရေနတယ္ဆိုေတာ့ က်ဳပ္ ျပန္လာသည္ ျဖစ္ေစ မျပန္လာသည္ ျဖစ္ေစ ခင္ဗ်ားအတြက္က မထူးေတာ့ဘူးေလ။
ဒီလိုနဲ႔ က်ဳပ္ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ညမွာ ခင္ဗ်ားက မီးဖ်က္ထားလိုက္ေသးတယ္။ ဟိုး.. က်ဳပ္ငယ္ငယ္ မဆလေခတ္တုန္းကေတာင္ မီးပ်က္မယ့္ေန႔ေတြ မီးလာတဲ့အခ်ိန္ေတြ မ႐ွိဘူး။ သတင္းစာေတြထဲ ခင္ဗ်ား ေရးေရး ေနေတာ့ ရန္ကုန္ဟာ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေနၿပီဆို ဗ်။ တကယ္တမ္း ခင္ဗ်ား ေရးသင့္တာက ရန္ကုန္ဟာ ေခတ္ေနာက္က် မီးခဏခဏ ျပတ္ေနၿပီဆုိတာပဲလို႔ က်ဳပ္ေျပာရင္ ခင္ဗ်ားက စိတ္ဆိုးဦးမယ္။ က်ဳပ္သိပါတယ္။ က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားကို ေ၀ဖန္တာနဲ႔ ခင္ဗ်ား ေငြေပးၿပီး လက္သပ္ေမြးထားတဲ့ ေတေလဂ်ပိုးေတြနဲ႔ က်ဳပ္ကို ရန္႐ွာမယ္ မဟုတ္လား။ မီးဖ်က္႐ံုနဲ႔ ခင္ဗ်ားက အားမရေတာ့ ေရမလာေအာင္ လုပ္ျပန္ပါေရာ။ က်ဳပ္ အင္တာနက္ သံုးမယ္လည္း လုပ္ေရာ ခင္ဗ်ားက ဖုန္းလိုင္းပါ ဖ်က္လိုက္တယ္။ ခင္ဗ်ားမွာ ေကာင္းတာ ဘာမ်ား က်န္ေသးသလဲလို႔ မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး ေမးလိုက္ခ်င္တယ္ ရန္ကုန္.. ။
ခင္ဗ်ား အရင္အတိုင္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး ရန္ကုန္။ ခင္ဗ်ားဟာ ဘီယာေလး တျမျမ ျဖစ္လာၿပီ။ စီးကရက္ကိုလည္း လက္က မခ်ဘူး။ အေညာင္းအညာေျပ အနင္းအႏွိပ္ခံဖို႔လား သားပ်ဳိသမီးပ်ဳိေတြကို ဖ်က္စီးဖို႔လား ခင္ဗ်ားကေတာ့ ေနရာတိုင္းလိုလို အႏွိပ္ခန္းေတြ လိုက္ဖြင့္ထားတယ္။ ကာရာအိုေကဆိုင္ေတြက မီးပ်က္လည္း မီးစက္နဲ႔ ဆိုေနတယ္။ စည္ဘီယာဆိုင္ေတြက လက္ညိႈးထိုးမလြဲဘူး။ ဘီယာ အေရာင္းျမႇင့္တင္ေရးလုပ္ေနရတဲ့ မိန္းမပ်ဳိေလးေတြ၊ အႏွိပ္ခန္းေတြထဲ အေစာ္ကားခံေနရတဲ့ မိန္းမပ်ဳိေလးေတြ၊ ကာရာအိုေကဆိုင္ေတြမွာ သီခ်င္းအတူ လိုက္ဆိုရင္း ေငြနဲ႔ အနင္းခံလိုက္ရတဲ့ မိန္းမပ်ဳိေလးေတြ၊ ႏိုက္ကလပ္က ဖက္႐ွင္႐ႈိးအမည္ခံ ပန္းကံုးစြပ္ပြဲေတြကေန အသျပာရဲ႕ သားေကာင္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ မိန္းမပ်ဳိေလးေတြ.. သူတုိ႔တေတြဟာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ႏွမသားခ်င္းေတြဆို ခင္ဗ်ား ခုလို ရီေ၀ေ၀ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ စားမတတ္ ၀ါးမတတ္ စိုက္ၾကည့္ေနႏိုင္ဦးမလား ရန္ကုန္။
ခင္ဗ်ား အသက္ ဘယ္ေလာက္႐ွိၿပီလဲ ျပန္ေတြးဦး ရန္ကုန္။ ခင္ဗ်ား ေနာက္မွ လူျဖစ္တဲ့ စကၤာပူေတာင္ အေတာ္ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ျဖစ္ေနၿပီ။ ခင္ဗ်ား ႐ွက္တတ္ရင္ ခင္ဗ်ားဘ၀အတြက္ ခင္ဗ်ားကို မွီခိုေနရတဲ့သူေတြအတြက္ ခင္ဗ်ား လုပ္သင့္တာကို ျပတ္ျပတ္သားသားလုပ္ဖို႔ လိုၿပီ ရန္ကုန္။ ခင္ဗ်ား ေျပာင္းလဲဖို႔ အသင့္ျဖစ္တဲ့ အခါ က်ဳပ္ေရာ က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းေတြပါ ခင္ဗ်ားဆီ ဆက္ဆက္ ျပန္ခဲ့မယ္ဆိုတာ မေမ့ပါနဲ႔။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကံႀကံဳတဲ့ အခါ ျပန္ဆံုၾကဖို႔ ခင္ဗ်ားကို က်ဳပ္ သံေယာဇဥ္ မကုန္ေသးဘူး.. ရန္ကုန္..။
ညီညီ(သံလြင္)
