ကြန္ပ်ဴတာ ဖန္သားျပင္မွာ ေပၚလာတဲ့ စကားေတြ
နားနဲ႔ ဆတ္ဆတ္ၾကားခဲ့တယ္
ဒီေန႔က နတ္ဆိုးေတြ ဂ်ဳိတလႊားလႊားနဲ႔ လမ္းသလားတဲ့ေန႔
မ်က္လွည့္ဆရာလို အစြမ္းမထက္ရင္ေတာင္
ကိုယ္ေပ်ာက္ေဆးေလးဘာေလး ေဆာင္ထားဖို႔လိုမယ္
႐ွာဟယ္ ေဖြဟယ္ဆို အသာေလးခ်ဳိေန႐ံုေပါ့
ခုေတာ့ ေျပာၾကတယ္
ျပန္သြားတာ မင္းမွားတယ္တဲ့
လာေနတာ ငါလည္း မွားတာပဲ
ကမၻာေပၚမွာ ႐ွိသမွ် ဘာသာစကားနဲ႔ ဆဲေရးပစ္လိုက္ခ်င္တယ္
လူမဆန္တဲ့လူေတြ လူဆန္ခ်င္လာတာ ဒုကၡတစ္မ်ဳိး မဟုတ္လား
ဘေလာ့ဂ္ေရးခ်င္တဲ့ လက္ကို ေခြးေတြ လိုက္လိုက္ဆြဲတယ္
ရင္ထဲက အႏုပညာကို တံဆိပ္ေတြ လိုက္လိုက္ကပ္တယ္
ၿပီးေတာ့ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ သူရဲေျခာက္တယ္
အလင္းထဲမွာ အေမွာင္ေကာင္ေတြ ေႏွာင့္ယွက္တုန္းပဲ
သူငယ္ခ်င္း .. မင္းေရာ..
အေမွာင္ထဲမွာ အလင္းအိပ္မက္ေတြ မက္ေနတုန္းလား..
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
အိပ္မက္ (၈) ကို ေစာင့္ေနမယ္ .. ။ ။
ေခလြန္း
Jan 30, 2008
အမွတ္မထင္လြတ္က်သြားတဲ့ကဗ်ာ
Jan 1, 2008
ဟယ္လို ၂၀၀၈
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ျဖတ္သန္းခဲ့သလား။ ခက္ခက္ခဲခဲ ျဖတ္သန္းခဲ့သလား။ စိတ္ညစ္ညဴးစရာေတြ မ်ားခဲ့သလား။ ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကည္ႏူးစရာေတြ မ်ားခဲ့သလား။ အမွတ္တရ မ်ားစြာ.. အမွတ္ရစရာ မ်ားစြာ.. ျပန္မလိုခ်င္တဲ့ အခ်ိန္ေတြ ျပန္လိုခ်င္တဲ့ကာလေတြ .. အားလံုးအားလံုးနဲ႔ အတူ ၂၀၀၇ ကို ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ၿပီ။
၂၀၀၇ ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးညကို ခင္ဗ်ားတို႔ ဘယ္လို ကုန္ဆံုးခဲ့သလဲဆိုတာ သိခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သိခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ Pasir Ris ကမ္းေျခမွာ ႏွစ္သစ္ကူးညကို ကုန္ဆံုးေစခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ပူပူေႏြးေႏြး ဇနီးကေလး ပိုး (သို႔) စကားပန္း နဲ႔အတူေပါ့။
အထက္တန္းေက်ာင္းကတည္းက အတူတက္ခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္ကလည္း ၂၀၀၇ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ မဂၤလာေဆာင္ခဲ့ၾကတယ္ေလ။ ႏွစ္သစ္ကူးညမတိုင္မီ အဲဒီညအတြက္ တစ္ေနရာရာသြားဖို႔ စဥ္းစားေတာ့ စားေသာက္စရာေတြ ကိုယ္စီခ်က္ျပဳတ္လာၿပီး ကမ္းေျခမွာ တဲထိုး အိပ္ၾကမယ္လို႔ တစ္ေယာက္က အဆိုျပဳေတာ့ အားလံုးက ကန္႔ကြက္မဲမ႐ွိ သေဘာတူခဲ့ၾကတယ္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ၃၀ ရက္ေန႔ည စာၾကည့္တိုက္က အျပန္မွာကတည္းက လူက ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္နဲ႔ ေနထိုင္မေကာင္းခ်င္ သလို ျဖစ္ေနၿပီ။ ၃၁ရက္ေန႔မွာ အလုပ္က ေန႔တ၀က္ဆိုေတာ့ ေခါင္းေတြမူးေနတဲ့ၾကားက အလုပ္ကိုေတာ့ ေရာက္ေအာင္ သြားခဲ့တယ္။ ထင္ထားတဲ့အတိုင္းပဲ အလုပ္မွာ စဥ္းစားရတဲ့အလုပ္ ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ နာရီတၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ဟိုနားဒီနားသြားလိုက္ အင္တာနက္သံုးလိုက္နဲ႔ ေယာင္ေနရတယ္။ အလုပ္ ေန႔တ၀က္ၿပီးလို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေန႔လည္ ၂ နာရီထိုးေတာ့မယ္။ ဒါနဲ႔ ေန႔လည္စာ စားေသာက္ၿပီး ေခါင္းမူးသက္သာေအာင္ တေရးအိပ္လိုက္တယ္။ ညေနေစာင္း ႏိုးလည္း ႏိုးေရာ ကိုယ္က ပူေနၿပီ။ မသြားေတာ့ဘဲ ေနလိုက္ရင္ ေကာင္းမလား။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဖုန္းဆက္ၾကည့္ေတာ့ အားလံုးက သြားဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီ။ အခုအခ်ိန္မွ မသြားဘူးဆိုလည္း တကိုယ္ေကာင္းဆန္ရာ က်ပါတယ္ဆိုၿပီး ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ေဆးေသာက္၊ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေနတုန္း စားစရာေတြ၊ အထုပ္အပိုးေတြ အသင့္ျပင္ထားတဲ့ ပိုးနဲ႔အတူ ဂစ္တာတစ္လက္ကို လြယ္ရင္း ထြက္လာခဲ့တယ္။
ခ်ိန္းတဲ့ေနရာအေရာက္ လူစံုၾကေတာ့ အခ်ိန္က ည ကိုးနာရီခြဲလုၿပီ။ ကမ္းေျခမွာ ေလတိုက္ေတာ့ ပိုၿပီး ခ်မ္းလာေရာ။ ဒါနဲ႔ အရင္ေရာက္ၿပီး တဲထိုးေနႏွင့္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တဲကို ၀ိုင္းၿပီး ထိုးလိုက္ေတာ့ ခဏေလးနဲ႔ ၿပီးသြားခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ အစီအစဥ္တစ္အရ ညစာကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး စားၾကတယ္။ ခဏနားၿပီးေတာ့ အစီအစဥ္ ႏွစ္အရ .. ေသာက္ၾကတယ္။ ပုလင္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေမ လာတဲ့အခါ Duty Free မွာ ျပန္၀ယ္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာတူညီခ်က္နဲ႔ ဇင္ကိုလတ္ဆီက ယူထားတဲ့ Chivas ပါ။ ဖ်ားေနတဲ့အခါ မ်ားမ်ားေသာက္လိုက္ရင္ ပူၿပီး ေကာင္းသြားမွာဆိုတဲ့ စကားသံေတြ ေအာက္မွာ တစ္ခြက္ၿပီး တစ္ခြက္။ ႏွစ္ခြက္ေလာက္ ေသာက္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ အဖ်ားေတြ ေပ်ာက္သြားသလိုလို လူက ေပ်ာ္လာသလိုလို။ စကားေတြလည္း ပိုေျပာလာတယ္။ ဂစ္တာသံေတြ ပိုထြက္လာတယ္။
၁၂နာရီထိုးဖို႔ ၅ မိနစ္အလိုမွာကတည္းက ႏွစ္သစ္ကူးတာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္လံုး တစ္က်ိဳက္တည္း ေမာ့ေသာက္ၾကဖို႔ ခြက္ကိုယ္စီ အဆင္သင့္လုပ္ထားၿပီးၿပီ။ သံုးမိနစ္အလိုမွာ ဖုန္းထဲမွာပါတဲ့ Stop Watch နဲ႔ Count Down စတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၂ မိနစ္ .. ၁ မိနစ္... ၃၀ စကၠန္႔.. ၅ .. ၄ .. ၃.. ၂.. ၁... Happy New Year!!! ခြက္ေတြ ကိုယ္စီေမာ့လိုက္ၾကတယ္။ သေဘၤာဥၾသဆြဲသံေတြလည္း အက်ယ္ႀကီးထြက္လာတယ္။
ေနာက္ ခဏေနေတာ့ ဇင္ကိုလတ္၊ ေနဘုန္းလတ္နဲ႔ ေမာင္ပြတ္တို႔ေရာက္လာၿပီး လာေရာက္ပူးေပါင္းၾကတယ္။ သီခ်င္းေတြဆိုၾက၊ ခြက္ေတြထဲ ငဲွ႕ၾက၊ စကားေတြေျပာၾကနဲ႔ ပုလင္းကေတာ့ ဘယ္လိုကုန္သြားမွန္း မသိလိုက္ေတာ့ဘူး။ ေမာင္ပြတ္ကေတာ့ ျခဴကေလးဆီ ဖုန္းဆက္ဦးမယ္ဆိုလား။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႔တေတြ ျပန္သြားၾကတယ္။ ေျပာရရင္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အေတာ္ေလး ေကာင္းေနၿပီ။
ၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုအိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေကာင္းမႈနဲ႔ ေလထိုးေပးထားတဲ့ ေလေမြ႕ရာေပၚမွာ လံုး၀ မႏိုးတမ္း အိပ္ပစ္လိုက္တယ္။ မနက္ႏိုးေတာ့ ေခါင္းေတြ အံုၿပီး ကိုက္ခဲေနၿပီ။ ညက သေဘၤာဥၾသဆြဲသလို မနက္က်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဥၾသဆြဲတယ္။ မူးေနတာ သက္သာေအာင္ လိေမၼာ္သီးစားတယ္။ ျပန္ထြက္တယ္။ Pepsi Twist ေသာက္တယ္။ ျပန္ထြက္တယ္။ ဗိုက္ထဲ ဘာဆိုဘာမွ မက်န္ေတာ့ဘူး။ ေတာ္ၿပီ.. ေနာက္ဆို ကမ္းေျခမွာ တဲထိုးၿပီး အိပ္တဲ့အခါ ဘယ္ေတာ့မွ အရက္မေသာက္ေတာ့ဘူး။ အထူးသျဖင့္ ဖ်ားေနတဲ့ အခါမ်ဳိးမွာေပါ့။
အျပန္ ကားစီးရင္ေခါင္းမူးၿပီး ထပ္ဥၾသဆြဲမွာ စိုးလို႔ ရထားကို တေကြ႕တပတ္ႀကီး စီးၿပီးျပန္လာခဲ့တယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ပိုး စီစဥ္ေပးတဲ့ လူမမာစာ ဆန္ျပဳတ္ေလးေသာက္။ ေဆးေသာက္။ အားျပည့္ေအာင္ တေရးအိပ္။ ႏိုးေတာ့ ညစာ ဆန္ျပဳတ္ေသာက္။ ေဆးေသာက္။ ခုေတာ့ အဖ်ားလည္း ေပ်ာက္လုလုျဖစ္ေနတာနဲ႔ ဒီပို႔စ္ေလးကို ေရးျဖစ္တယ္။ ခဏေန မန္ယူပြဲၾကည့္မယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အမွတ္တရေပါ့ေလ.. ။ ဟယ္လို ၂၀၀၈!
Subscribe to:
Posts (Atom)
